Olympische Spelen Anekdotes

D. J. Williams (1982-), Ryan McBean (1984-) en Virgil Green (1988-) speelden bij de Denver Broncos toen zij positief reageerden bij een dopingcontrole. De eerste twee werden zes wedstrijden geschorst, Green vier, waarop het bestuur van de Broncos Ryan McBean aan de deur smeet. In 2011 was hij als eens gearresteerd en beboet geworden wegens het stalken van zijn ex. Williams van zijn kant werd op een nacht in november 2010 tegengehouden door de politie omdat hij zonder lichten reed. Hij zat onder invloed achter het stuur en vermits dit al de tweede keer was werd hij tien dagen in de gevangenis opgesloten.

“Ik herinner mij dat ik tijdens het inspuiten dacht: zo moeten junkies zich voelen.”

In 2010 kroonde de Litouwse Zivile Balciunaite (1979-) zich tot Europees marathonkampioene in Barcelona. In april 2011 maakte de nationale atletiekbond bekend dat ze na die titelstrijd positief testte op anabolica, waardoor ze twee jaar schorsing aan haar been kreeg. De atlete ging hiertegen in beroep, maar dat werd begin april 2012 verworpen.

Meervoudig kampioen horden Stanislavs Olijars (1979-) werd betrapt op het gebruik van steroïden en door zijn nationale atletiekbond voor twee jaar verbannen, waarop de Let zijn afscheid aankondigde.

In september 2011 verbeterde de Zwitserse estafetteploeg het nationaal record 4 x 100m tijdens de Diamond League in Zürich, maar de besttijd werd van de lijsten geschrapt toen bleek dat Pascal Mancini (1989-) doping had gebruikt. Hij kwam er met een waarschuwing vanaf, maar in januari 2012 raakte bekend dat hij twee maanden voordien tweemaal positief had getest op nadrolone en daarom moest hij twee jaar aan de kant.

Zilveren hamerslingeraar Vadim Devyatovskiy (1977-) en ex-wereldkampioen kogelstoten Andrei Mikhnevich (1976-) uit Wit Rusland vlogen eveneens tegen de dopinglamp.

Op de vooravond van de Grote Prijs Formule I van Abu Dhabi vroeg Mark Webber (1976-) aan het FIA om strenger op doping te controleren. De Australiër reageerde daarmee op het nieuws dat landgenoot en motorrijder Anthony West (1981-) tijdens de Grote Prijs van Frankrijk betrapt was op het gebruik van methylhexaneamine.

Tijdens het WK gewichtheffen in het Turkse Antalya won de Albanees Erkand Qerimaj (1988-) goud in het stoten en zilver in het trekken in de categorie tot 77kg. Nadien kwam uit dat hij doping had gebruikt, dus werd hij geschorst en moest hij de medailles inleveren. 

De Canadees Brent Hughes (1982-) speelde bij de Dundee Stars in de Schotse competitie, maar werd in februari na een wedstrijd betrapt op het gebruik van furosemide, waarvoor hij zes maanden geschorst werd.

De in Engeland geboren Nederlander Alistair Overeem (1980-), oud-wereldkampioen kickboksen, werd tijdens een controle buiten competitie betrapt met een testosterongehalte dubbel zo hoog als het normale.

Op de World Cup Trampoline van september in het Portugese Loulé leverde de Rus Andrey Krylov (1988-) een positieve dopingtest af, waarvoor hij twaalf maanden geschorst werd.

“Ik ben blij dat de US Attorney's Office het onderzoek afsluit. Het is de juiste beslissing en ik wil hen hiervoor bedanken. Nu kijk ik ernaar uit om mijn leven verder te zetten als vader, atleet en verdediger van de strijd tegen kanker, zonder hierbij afgeleid te worden.”

Onder de noemer ‘Operatie Skype’ startte de Spaanse politie een onderzoek naar de handel en wandel van de arts nadat de Spanjaard David Garcia (1977-) in 2010 tijdens de Ronde van Spanje positief testte op HES en EPO en hij de speurders verklapte dat hij de producten bij Beltrán had gekocht. Zelf woonde Garcia in Bahrein, maar men kon hem in de boeien slaan toen hij vanuit Madrid naar Colombia wilde vliegen. Beltrán werkte bij een aantal bescheiden ploegen, waaronder Selle Italia, Kaiku, Xacobeo en Liberty. Bij dat laatste Portugese team plasten in 2009 drie renners positief op CERA tijdens de Ronde van Portugal, onder hen ook eindwinnaar Nuno Ribeiro (1977-).

"De renners ondergingen deze transfusies vrijwillig en wilden ook niet dat ze in een ziekenhuis plaatsvonden, omdat ze logischerwijze discretie eisten om niet betrapt te worden," klonk de verklaring, "geen enkele renner klaagde over de veiligheid van de transfusies. Dokter Fuentes werkte namelijk volgens dezelfde methodes van een ziekenhuis en met dezelfde machines."

Rond datzelfde tijdstip bracht David Millar (1977-) 'Koersen in het Duister' uit, de Nederlandse vertaling van zijn boek 'Racing through the dark'. Ex-gebruiker Millar was bij het Italiaanse team Cofidis ploegmaat van Frank Vandenbroucke (1974-2009) en Marco Pantani (1970-2004). Op de persconferentie stelde hij onomwonden dat zowel Vandenbroucke als Pantani nog zouden leven, als ze niet met doping waren begonnen.

De Amerikaan Jonathan Vaughters (1973-), die in het seizoen 1998-1999 actief was bij het US Postal Service team van Lance Amstrong (1971-), de twee seizoenen nadien bij Crédit Agricole en verder bij heel wat kleinere ploegen, bekende in augustus aan de New York Times dat hij dopinggebruiker was. Nochtans was hij geen hoogvlieger, in de vier Tour's die hij reed gaf hij op en als knapste prestatie kon hij enkel de Amerikaanse titel tijdrijden uit 1997 voorleggen. Na zijn sportieve carrière werd hij ploegleider bij Garmin-Sharp.

"Ik moest kiezen tussen vals spelen of mijn droom opgeven. Ik koos voor het liegen. Ik haatte het, maar ik was ambitieus. Mijn schuldgevoel noopte mij om met koersen te stoppen en een professioneel wielerteam te beginnen waar die keuze niet moest gemaakt worden".

Omdat de federale rechtbank van het Texaanse Austin de klacht van Lance Armstrong (1971-) tegen het Amerikaanse antidopingagentschap USADA verwierp, zag de Amerikaanse renner in augustus af van verdere procedures. Het USADA beschuldigde Armstrong van dopinggebruik in de periode van 1999 tot 2005. Daarmee kwam een einde aan een jarenlange reeks vermoedens en beschuldigingen. Zijn beslissing betekende ook dat hij de gele truien moest inleveren die hij in zeven Tour's gewonnen had, evenals zijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2000 en het prijzengeld, alle titels en onderscheidingen die hij sedert 1998 binnenreef. Bovendien kreeg hij een levenslang verbod om atleten te coachen of enige andere sport te beoefenen.

Op 29 augustus testte de 47-jarige Soren Svenningsen (1965-) na een liefhebberswedstrijd positief op drie verschillende middelen. Wat de zaak dramatisch maakte was dat hij bestuurslid was van de Deense Wielerbond en van het Clearidium anti-doping agency. Uit al die functies nam hij dan ook meteen ontslag.

Begin september raakte bekend dat het Amerikaanse antidopingagentschap USADA via een nieuwe onderzoeksmethode sporen van doping had gevonden in oude bloedstalen van Lance Armstrong (1971-).

Enkele dagen voordien riep gewezen wereldkampioen Johan Museeuw (1965-) alle betrokkenen op tot een 'collectieve schuldbekentenis', volgens hem de enige manier om af te rekenen met een tijd waarin het gebruik van EPO, bloedtransfusies en groeihormonen tot de dagelijkse routine van veel renners behoorde.

“We moeten breken met deze hypocrisie. De enige manier om uit die moordende spiraal te komen is af te rekenen met de voortdurende ontkenning, het stilzwijgen dat ons maar blijft achtervolgen. Ik ben de eerste die het openlijk toegeeft en misschien zullen veel mensen het me kwalijk nemen dat ik de stilte doorbreek, maar het moet: doping nemen hoorde er destijds voor nagenoeg iedereen gewoon bij."

Op 9 oktober werd de Franman Steve Houanard (1986-) door het UCI geschorst na een positieve EPO test

Op woensdag 10 oktober meldde de New York Times dat het Amerikaans Anti-Doping Agentschap meedeelde dat Lance Armstrong (1971-) het middelpunt was van het meest geavanceerde en professionele dopingprogramma van de voorbije sportgeschiedenis en dat het daar binnen de kortste keren met details mee naar buiten zou komen.

Zo zou Armstrong meer dan een miljoen Dollar aan de beruchte Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-) hebben betaald. Het hele dossier was gebaseerd op getuigenissen van 26 personen, waaronder zestien renners waarvan er elf voor US Postal hadden gereden, de voormalige ploeg van Armstrong.

Het USADA schorste op staande voet de zes voormalige ploegmaats van Armstrong, die het gebruik van verboden middelen hadden toegegeven: Levi Leipheimer (1973-), Christian Vande Velde (1976-), David Zabriskie (1979-), Tom Danielson (1978-), Michael Barry (1975-) en George Hincapie (1973-). Als bewijsstukken werden e-mails, financiële transacties, wetenschappelijke gegevens en laboanalyses aangehaald en de Belgische ploegleider en oud renner Johan Bruyneel (1954-) zou de spilfiguur geweest zijn van het hele gebeuren. 

Op de volgende webpagina vind je de samenvatting van het 1000 pagina's tellende rapport: http://www.scribd.com/doc/109637096/Lance-Armstrong-USADA-report

Het rapport van het USADA sloeg in als een bom en veroorzaakte een heus sneeuwbaleffect.

12 oktober

Een vroegere masseuse van Lance Armstrong (1971-) verklaarde dat je aan heel veel kleine details kon zien dat er bij US Postal doping gebruikt werd. Zo werden in de hotelkamers de spijkers van de schilderijen gebruikt om baxters op te hangen.

12 oktober

David Howman, de topman van het WADA beweerde dat Armstrong tijdens zijn carrière waarschijnlijk hulp had gekregen van sommige dopingcontroleurs.

12 oktober

De Belg Johan Bruyneel (1954-), gewezen ploegleider van Armstrong, kreeg zijn ontslagbrief bij Radio Shack.

13 oktober

Matthew White (1974-) stapte op als ploegleider bij Orica GreenEdge en legde ook zijn functie neer bij de Australische bond. White bekende, net als veel gewezen team makkers, dat hij doping had gebruikt.

"Ik vind het jammer dat ik tot een team behoorde waar doping een deel van de strategie was. Ook ik maakte deel uit van die strategie. Ik ben er helemaal niet trots op en ik verontschuldig mij bij de fans, de media, mijn familie en vrienden die mij vertrouwden. Ook tegenover de andere renners die er toen voor kozen om zich niet te doperen, wil ik mijn excuses aanbieden."

De Australiër reed voor US Postal (2001-2003), Cofidis (2004-2005) en Discovery Channel (2006-2007), niet toevallig drie ploegen met een verdacht verleden en ook niet toevallig twee ex-teams van Lance Armstrong. Volgens White was doping destijds een deel van de ploegstrategie.

13 oktober

Net als vele ex-ploegmaats praatte Tyler Hamilton (1971-) Lance Armstrong aan de galg. In een interview met CNN verklaarde Hamilton dat hij medelijden had met zijn gewezen kopman.

"Ik weet hoe zwaar het is. Ook ik heb héél lang gelogen. En op een bepaald ogenblik begin je je eigen leugens te geloven. Ik heb medelijden met de man. Ik loog sinds mijn positieve test in 2004. Deels om de omerta niet te doorbreken, de wet van het zwijgen die in de Europese wielrennerij geldt. Eigenlijk is het een soort maffia. Als je iets ongepast zegt, heb je het jaar nadien geen contract meer en weigeren alle ploegen je."

16 oktober

Na de bekendmaking van het USADA-rapport eiste verzekeringsmaatschappij SCA Promotions zo'n zes miljoen Euro terug van Lance Armstrong. Na zijn tweede Tourzege in 2000 sloten de renner en zijn ploeg US Postal een riante deal met SCA: een bedrag van 3,47 miljoen Euro in ruil voor een premie van 324.000 Euro als The Boss ook de Touredities van 2001, 2002 en 2003 zou winnen. Met een bonus bovenop als hij dat ook in 2004 zou doen. Armstrong slaagde in zijn opzet, maar SCA weigerde te betalen nadat getuigen hem van dopinggebruik hadden beschuldigd. Voor de rechter verklaarde de Texaan toen onder ede dat hij nooit doping had gebruikt, zodat SCA het afgesproken bedrag van 5,79 miljoen euro toch moest dokken. Na het rapport van de USADA kwam de verzekeringsmaatschappij haar geld opnieuw opeisen.

16 oktober

Met onmiddellijke ingang ontsloeg wielerploeg Omega Pharma-Quick.Step de Amerikaan Levi Leipheimer (1973-), nadat hij het dopinggebruik in zijn US Postal periode had toegegeven.

"Ik heb doping gebruikt, want ik wilde mijn droom waarmaken om de Tour de France te rijden. Het was 'doe het of ga naar huis' en dat laatste was voor mij geen optie. Doping was de norm, niet de uitzondering."

17 oktober

Lance Armstrong diende zelf zijn ontslag in bij Livestrong, de organisatie die hij in 1997 opstartte in zijn strijd tegen kanker. Nadien raakte bekend dat de organisatie alle banden met Armstrong verbrak en dat de Texaanse overheidsdiensten op 30 oktober aanvaardden dat de naam Lance Armstrong Foundation vervangen werd door Livestrong Foundation.

17 oktober

Emma O'Reilly (1970-), voormalig verzorgster bij US Postal bekende het dopinggebruik bij de Amerikaanse wielerploeg eveneens.

“Tijdens het ontbijt van de renners zag ik 'medical stuff' opduiken. Dat riep vragen op, maar ik stelde ze niet. Geen kwestie van leven en dood, vond ik. …. Ooit werkte ik met schmink bij Lance de priksporen van naalden weg voor een fotosessie Ik werd een prooi voor de jager die hij was. Niet alleen ik, ook mijn vriend. Lance noemde mij een hoer.”

17 oktober

Sponsor Nike hield de samenwerking met Armstrong voor bekeken.

"Door het overweldigende bewijs dat Armstrong een dopingverleden heeft en dat hij ons daaromtrent meer dan tien jaar heeft misleid, zien we ons genoodzaakt het contract met hem te verbreken. Nike wil niets met doping te maken hebben. Wat Livestrong betreft zijn we van plan onze sponsoring voort te zetten."

18 oktober

 

Ook brouwerij Anheuser-Bush en fietsenfabrikant Trek verbraken de banden met Armstrong

"Na het lezen van het USADA rapport, kunnen we niet anders dan diep teleurgesteld te zijn in Armstrong. De conclusies van het USADA zijn duidelijk. We beëindigen dan ook onze jarenlange samenwerking met Armstrong."

18 oktober

De Nederlander Hein Verbruggen (1941-2017), erevoorzitter van de internationale wielerunie, bleef Armstrong echter steunen.

"Hij is nooit positief bevonden, ook niet door USADA. Er is dus geen spoor van bewijs."

De Nederlander werd er door de vrouw van Greg Lemond (1961-) echter van beschuldigd dat hij vijfhonderdduizend Dollar ontving van sponsor Nike om in 1999 tijdens de Ronde van Zwitserland een positieve dopingtest van Armstrong weg te moffelen.

19 oktober

Omwille van al die dopingperikelen besliste de Nederlandse Rabobank om de sponsoring van haar professionele wielerploeg na zeventien jaar te stoppen.

22 oktober

De Internationale Wielerunie UCI maakte in Geneve bekend dat ze het USADA-rapport in de zaak-Armstrong zou volgen en daartegen niet in beroep zou gaan bij het TAS en dat ze de sanctie dus aanvaardde.

“Voor mensen als Lance Armstrong is er in het wielrennen geen plaats,” aldus voorzitter Pat McQuaid (1949-). “Armstrong is zijn zeven Tourzeges kwijt en wordt levenslang geschorst. Het is niet de eerste keer dat het wielrennen voor een kruispunt staat en een nieuwe start moet nemen, daarom moeten we Lance Armstrong uit het verleden schrappen."

Nadat het USADA Amstrong eind augustus voor het leven had geschorst en meteen ook al zijn resultaten vanaf 1998 schrapte, waaronder dus ook zijn zeven Tourzeges en een bronzen medaille op de Olympische Spelen in Sydney bevestigde het UCI deze uitspraak. Uit het meer dan duizend pagina's tellende USADA-rapport over Armstrong en zijn team US Postal bleek dat ze het meest ontwikkelde dopingprogramma in de sportgeschiedenis hadden opgezet en uitgevoerd.

Op een persconferentie in Genève ontkende McQuaid met klem dat het UCI Armstrong bij het vervalsen van resultaten van het dopingonderzoek geholpen had, zoals sommige bronnen suggereerden.

"Die beschuldigingen zijn vals. Er is niets van aan. Het UCI ontkent dan ook formeel. We zijn vandaag bij een mijlpaal aangekomen. Het USADA-rapport gaf ons een enorme klap, maar ik ben ervan overtuigd dat we vandaag een nieuwe start nemen. Supporters en sponsors mogen er zeker van zijn dat het wielrennen nog toekomst heeft. Toen ik in 2005 aantrad werd de strijd tegen doping een prioriteit. Dat is het nog steeds. Ik geef toe dat er een dopingcultuur in de sport was, maar daar hebben we de laatste jaren veel aan gedaan."

Bezwarend bleef natuurlijk dat Armstrong een ruime som op de bankrekening van de UCI had gestort, volgens de Belgische advocaat van de organisatie werd daarmee echter gesofisticeerde apparatuur aangekocht die het opsporen van doping vergemakkelijkte.

22 oktober

Meteen na de beslissing verbrak ook de Amerikaanse brillenfabrikant Oakley alle banden met Armstrong, de vierde sponsor op rij die afhaakte.

23 oktober

De dag nadat Pat McQuaid (1949-) de klokkenluiders als 'tuig' omschreef, kaatste Tyler Hamilton (1971-) de bal terug en riep hij de Ier op om af te treden als voorzitter van het UCI.

"De reactie van Pat McQuaid bewijst de hypocrisie van dit leiderschap en toont aan waarom hij niet in staat is om enige betekenisvolle verandering door te voeren. In plaats van de kans te grijpen om aan de volgende generatie renners hoop te geven, blijft hij beschuldigend met de vinger wijzen en valt hij diegenen aan die spreken. Die tactiek is niet langer effectief. Pat McQuaid heeft geen plaats meer in de wielersport."

McQuaid had Hamilton en Floyd Landis (1975-) op de persconferentie aangevallen, omdat ze hun ervaringen in boeken hadden neergeschreven, met inbegrip van de manier waarop men het testen op doping kon ontwijken.

"Landis en Hamilton worden nu tot helden verheven, maar daarvan ze zijn even ver verwijderd als dag en nacht. Het zijn geen helden. Het is tuig. Het enige wat ze gedaan hebben is de sport beschadigen. We belden Hamilton na zijn positieve test. Hij antwoordde ons dat onze machines foute resultaten gaven. We zeiden hem ‘we gaan achter je aan'. Hij was tweemaal, misschien wel driemaal positief.”

24 oktober

Ook de Amerikaanse ex-wielrenner Greg Lemond (1961-) raadde Pat McQuaid (1949-) aan om op te stappen en postte daarvoor een open brief op zijn facebook pagina:

"In de wielergeschiedenis heb ik nog nooit zo'n machtsmisbruik gezien. Pat neem ontslag als je van wielrennen houdt. Doe het zelfs als je de sport haat. Je weet goed genoeg wat er allemaal gebeurde in de wielersport. Jij en Hein Verbruggen zijn het corrupte deel van de sport. Niet doping, maar wel corruptie is het probleem. Jij bent de belichaming van het woord corruptie."

LeMond beweerde eerder al dat Armstrong bij zijn eerste tourzege in 1999 positief had getest en verwees naar de 125.000 dollar die Armstrong de voorbije jaren naar het UCI had overgeschreven.

"Zwijggeld, net zoals bij de maffia."

25 oktober

De Amerikaanse ex-renner Bobby Julich (1971-) bekende dat hij van 1996 tot 1998 EPO had gebruikt. Dat laatste jaar was hij derde geëindigd in de Tour de France. Hij nam meteen ontslag als sportief coördinator bij het wielerteam Sky en schreef op de website Cyclingnews een open brief:

"Beste Team Sky, familie, vrienden, fans en wielerliefhebbers, Eerst wil ik zeggen dat ik niet verwacht dat jullie geloven wat ik allemaal ga vertellen. Ik nam de beslissing om van augustus 1996 tot juli 1998 verschillende keren EPO te gebruiken. Dit waren totaal andere tijden dan nu, maar het was geen makkelijke keuze. Ik wist dat het fout was, maar gedurende die twee jaar was de attitude ten opzichte van het EPO-gebruik zo ingeburgerd en geaccepteerd in het peloton dat ik me niet meer bewust was van de ernst van de situatie. Tijdens de Tour van 1998 kwam mijn verloofde (nu mijn vrouw) erachter via een andere rennersvrouw. Ze confronteerde mij ermee en het was één van de afschuwelijkste momenten uit mijn leven. Ze vertelde mij toen dat onze relatie voorbij zou zijn als ik ooit nog EPO zou nemen. Dat was voor mij voldoende motivatie om ermee te stoppen. Ik hoop dat iedereen beseft dat het team Sky bijzonder is. Manager Dave Brailsford pakt er de zaken anders aan. Ik ben erg vereerd dat ik deel mocht uitmaken van dit team en dat ik kon bijdragen tot het succes ervan. Ik verontschuldig me bij hen. Ik heb in het verleden foute beslissingen genomen en daar betaal ik nu een zware prijs voor. Ik hoop dat de jonge generatie renners lessen trekt uit het verleden en niet dezelfde fouten maakt als wij. Het spijt me dat jullie nu geconfronteerd worden met iets waar jullie niets mee te maken hebben."

Julich startte zijn professionele carrière als ploegmaat van Lance Armstrong bij Motorola.

26 oktober

Het UCI deelde mee dat het de overwinningen van Armstrong tussen 1998 en 2005 zou vervangen door een kruisje. Wat dus betekende dat er geen winnaar genoteerd werd voor zeven Tour de France's.  Bovendien werd het prijzengeld teruggevorderd dat de Amerikaan in die periode bijeenreef.

28 oktober

De Engelse krant Sunday Telegraph meldde dat de Nederlandse ploegleider Steven de Jongh (1973-) en zijn Engelse collega Sean Yates (1960-) het wielerteam Sky gedwongen verlaten hadden. Reden van dit ontslag was hun bekentenis dat ze in het verleden actief doping hadden gebruikt als renner. De Jongh fietste bij TVM, de ploeg die in 1998 wegens de beruchte EPO affaire uit de Tour stapte. Daarna reed hij voor het Nederlandse Rabobank (2000-2005) en het Belgische Quick.Step (2006-2009). Yates was van 1992 tot 1996 ploegmaat van Lance Armstrong bij Motorola en werd in 2005 sportdirecteur bij Discovery Channel, de toenmalige ploeg van Armstrong. Na de dopingzaak rond Armstrong stelde Sky strenge regels op, iedere werknemer moest verplicht een verklaring ondertekenen waarin hij aangaf nooit doping te hebben gebruikt.

"En dat kon ik niet," stelde de Jongh, "het werd tijd om eerlijk te zijn. Ik had mijn mond kunnen houden, maar dit was de gelegenheid om mijn fouten toe te geven en alles openbaar te maken. Meer dan twaalf jaar geleden ging ik in de fout, maar nu moet ik verder. Ik wil in de wielerwereld actief blijven, maar jammer genoeg kan dat niet bij Sky. Het doet pijn dit team te moeten verlaten, maar een andere optie is er niet. Als we eerlijk opbiechten wat er vroeger gebeurde, zal het publiek dat misschien accepteren en ons vergeven."

30 oktober

De Texaanse verzekeringsmaatschappij SCA Promotions eiste officieel dat Lance Armstrong  twaalf miljoen US dollar moest terugbetalen. Indien niet maakte de maatschappij er een rechtszaak van.

"Meneer Armstrong is niet langer de officiële winnaar van zeven edities van de Ronde van Frankrijk. Het is dan ook ongepast en verkeerd van hem om de premies van SCA te houden," aldus de advocaat van SCA Promotions.

31 oktober

Het IOC deelde mee dat het een onderzoek startte naar Lance Armstrong, maar ook naar andere renners en hun entourage en het verband met de Olympische Spelen.

31 oktober

De Ierse journalist Paul Kimmage (1962-) diende bij een Zwitserse rechtbank een klacht in tegen UCI-voorzitter Pat McQuaid (1949-) en diens medewerker Hein Verbruggen (1941-), hij beschuldigde het duo van laster, eerroof en fraude. De twee hadden Kimmage en andere klokkenluiders 'leugenaars', 'lafaards', 'tuig' of 'rotzakken' genoemd.

31 oktober

Joaquim Rodriguez (1979-), de winnaar van de Ronde van Lombardije, liet aan journalisten verstaan dat Armstrong veel had kapot gemaakt.

“De renners van nu zijn het grootste slachtoffer van de zaak Armstrong. Wij verliezen sponsors, geld, geloofwaardigheid en de liefde van het publiek. En Lance? Die ligt op een strand en heeft er maling aan. Net op een moment dat de wielersport weer overeind aan het krabbelen was breekt die zaak van het USADA los. En kunnen we opnieuw van vooraf aan beginnen."

1 november

Het Wereldantidopingagentschap WADA maakte bekend dat het geen beroep aantekende tegen de beslissing van het USADA in de zaak rond Lance Armstrong.

"Het is niet omdat de atleet in deze zaak nooit positief testte, dat de bevoegde federatie niets meer kon doen. Het was uiteindelijk een nationaal antidopingagentschap dat met heel wat moeite bewijzen kon verzamelen. Dit resulteerde in een correcte en gepaste sanctie voor de atleet in kwestie en was een openbaring voor de sportwereld. Het USADA verdient hiervoor heel veel lof."

3 november

Tijdens een traditioneel feest verbrandde het Engelse dorpje Edenbridge eeuwenlang de beeltenis van de katholieke rebel Guy Fawkes (1570-1606), als nagedachtenis van het mislukte complot uit 1605 tegen het parlement en koning James I (1566-1626). Op zaterdag 3 november werd echter de beeltenis van Armstrong verbrand.

Nadat hij in 2001 al eens zes maanden aan de kant moest blijven voor het gebruik van anabolica, werd de Let Andris Naudužs (1974-) een tweede keer betrapt.

Toen de Italiaan Michele Scarponi (1979-) bekende dat hij regelmatig de Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-) bezocht, werd hij door zijn ploeg Lampre op non-actief gezet. In december maakte het Italiaans Olympisch Comité bekend dat Scarponi met terugwerkende kracht drie maanden geschorst werd.   

In oktober bekende de Noorse ex-renner Steffen Kjærgaard (1973-) dat hij van 2000 tot 2003, de jaren dat hij voor Lance Armstrong (1971-) reed, een EPO-gebruiker was.

Worstelen

Myroslav Dykun (1982-) werd in Oekraïne geboren maar verhuisde in 2003 naar Groot-Brittannië, dat hij zowel in het Grieks-Romeinse als in het vrije worstelen vertegenwoordigde. In 2012 testte hij positief op amfetamines wat hij ook bekende en waarvoor hij twee jaar geschorst werd.

Bantamgewicht Bessarion Gotschaschwili (1983-) uit Georgië die meerdere medailles verzamelde op EK’s werd twee jaar geschorst voor een positieve dopingtest.

Zwemmen

De Let Nauris Pundors (1983-) werd vier jaar uitgesloten van competitie nadat hij aan de verboden snoepjes had gezeten.

De Deen Mads Glæsner (1988-) won in Istanboel de 1.500m op het EK kortebaan en brons op de 400m vrije slag, maar moest die medailles inleveren met drie maanden schorsing bovenop nadat bleek dat hij levomethamfetamine had geslikt.

De Russische Ksenia Moskvina (1989-) hield het Europees record 100m rug korte baan. In december maakte haar zwemfederatie bekend dat ze een jaar geschorst werd omdat ze meerdere keren haar where abouts niet had ingevuld. In maart 2013 kreeg ze zes jaar omdat ze een tweede keer zondigde.