2012

2012

In België werden in 2012 221.397 dopingproducten in beslag genomen, een verdubbeling vergeleken met 2011.

Het Australisch Olympisch Comité besliste in november dat de voor de Olympische Spelen aangeduide sporters voortaan een contract moesten ondertekenen waarin ze verklaarden nooit met doping in contact te zijn geweest. Atleten die dit weigerden werden uit de selectie geschrapt.

Het WADA publiceerde een nieuwe lijst van verboden producten, die inging vanaf 1 januari 2012. Zo werd het gebruik van alcohol niet meer verboden in kegelen en bowling. Vanaf die datum mochten in bobslee, skeleton, curling, moderne vijfkamp, motorsport, zeilen en worstelen opnieuw Betablockers worden geslikt.
De nieuwe lijst kan hier gevonden worden.

Naar aanleiding van de Olympische Winterspelen voor de Jeugd verklaarde David Howman, de Nieuw Zeelandse Directeur-Generaal van het WADA, dat amper 2% van de gedopeerden gepakt werd. Van de 254.000 afgenomen stalen uit 2011 waren er slechts 36 positief. Hij pleitte voor een effectievere en efficiëntere werkmethode, want die 254.000 stalen hadden 254 miljoen Dollar gekost. Hij wees er ook op dat de strijd tegen doping nooit kon gewonnen worden, maar dat het nog altijd de moeite waard bleef er achter aan te gaan.

Eind januari verspreidde het Duitse anti-doping agentschap het persbericht dat het een onderzoek startte naar een dopingschandaal waarbij 28 atleten betrokken waren. Er werd nagegaan of die atleten een bloedtransfusie kregen van de Duitse sportarts Andreas Franke, die in Erfurt aktief was in het opleidingscentrum voor topsporters van de Duitse Olympic Sports Confederation (DOSB). Franke werd ervan verdacht dat hij de sporters bloed aftapte, het vervolgens met ultraviolet licht behandelde om het daarna bij de atleten terug in te spuiten, een procedure die door het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA) verboden is.

TV-omroep ARD meldde dat 28 atleten bij het schandaal betrokken waren. Onder hen de voormalige Olympisch schaatskampioene Claudia Pechstein (1972-), voormalig Olympisch kampioen 800m Nils Schumann (1978-), het Duitse wielertalent Marcel Kittel (1988-) en de Jamaicaanse verspringer James Beckford (1975-), in 1996 zilver in Atlanta. Van de niet genoemde atleten zouden er meerdere minderjarig zijn.

American Football

D. J. Williams (1982-), Ryan McBean (1984-) en Virgil Green (1988-) speelden bij de Denver Broncos toen zij positief reageerden bij een dopingcontrole. De eerste twee werden zes wedstrijden geschorst, Green vier, waarop het bestuur van de Broncos Ryan McBean aan de deur smeet. In 2011 was hij als eens gearresteerd en beboet geworden wegens het stalken van zijn ex. Williams van zijn kant werd op een nacht in november 2010 tegengehouden door de politie omdat hij zonder lichten reed. Hij zat onder invloed achter het stuur en vermits dit al de tweede keer was werd hij tien dagen in de gevangenis opgesloten.

Nadat hij bij de Washington Redskins een contract tekende werd Tanard Jackson (1985-) in augustus gepakt op het gebruik van verboden middelen en een jaar geschorst.    

Atletiek

De Marokkaanse verspringer Yahya Berrabah (1981-) werd in januari 2012 twee jaar geschorst na een positieve dopingtest.

Na zijn positieve test op EPO in Arizona hing marathonloper Martin Fagan (1983-) twee jaar schorsing boven het hoofd. De Ier bekende aan de 'Irish Times' dat hij zich had ingespoten, maar haalde als verontschuldiging een combinatie aan van depressie, financiële problemen en kwetsuren:

“Ik herinner mij dat ik tijdens het inspuiten dacht: zo moeten junkies zich voelen.”

Mohammed Yunus Lasalleh (1989-) uit Maleisië won met zijn ploegmaats de 4 x 400m op de Aziatische Spelen, maar mocht het goud inleveren na een positief plasje. Later gaf Yunus zijn dopinggebruik toe, maar samen met nog andere atleten en trainers verklaarde hij onder ede dat Datuk Karim Ibrahim (1957-), de voorzitter van de Malaysian Ath­le­tic Union, hem de pillen had bezorgd via een Bulgaarse arts.

In 2010 kroonde de Litouwse Zivile Balciunaite (1979-) zich tot Europees marathonkampioene in Barcelona. In april 2011 maakte de nationale atletiekbond bekend dat ze na die titelstrijd positief testte op anabolica, waardoor ze twee jaar schorsing aan haar been kreeg. De atlete ging hiertegen in beroep, maar dat werd begin april 2012 verworpen.

Meervoudig kampioen horden Stanislavs Olijars (1979-) werd betrapt op het gebruik van steroïden en door zijn nationale atletiekbond voor twee jaar verbannen, waarop de Let zijn afscheid aankondigde.

In september 2011 verbeterde de Zwitserse estafetteploeg het nationaal record 4 x 100m tijdens de Diamond League in Zürich, maar de besttijd werd van de lijsten geschrapt toen bleek dat Pascal Mancini (1989-) doping had gebruikt. Hij kwam er met een waarschuwing vanaf, maar in januari 2012 raakte bekend dat hij twee maanden voordien tweemaal positief had getest op nadrolone en daarom moest hij twee jaar aan de kant.

In oktober gaf de dopingcontrole aan dat de Zuidafrikaanse Tsholofelo Thipe-Selemela (1986-) in de 400m norandrosteron had gebruikt tijdens de Afrikaanse kampioenschappen, wat haar twee jaar uitsluiting kostte.

De Russische snelwandelaar Sergei Morosow (1988-) viel een tweede keer door de maand en kreeg levenslang sportverbod.

In december raakte bekende dat modernere opsporingstesten van het IOC aantoonden dat de Russische Olga Kuzenkova (1970-) na haar zege in het hamerslingeren op het WK van 2005 een positieve dopingplas had afgeleverd. Landgenote Tatyana Kotova (1976-) die toen zilver won in het verspringen werd eveneens betrapt. Twee jaar schorsing en inleveren van de medailles was het gevolg daarvan.

Maar het waren niet de enigen, ook andere Russen bleken positief. Kogelstootster Irina Korzhanenko (1974-), de discuswerpsters Natalya Sidova (1972-) en Daria Pisjtsjalnikova (1985-), hamerslingeraarster Tatyana Lysenko (1983-) en speerwerpster Oksana Yarygina (1972-) vlogen eveneens tegen de lamp. De eerste twee werden voor de tweede keer betrapt, ze kregen dan ook een levenslange schorsing, terwijl Pisjtsjalnikova acht jaar kreeg .

Ook de Russische snelwandelaars Tatyana Mineyeva (1988-) en Sergei Morozov (1988-) kwamen negatief in het nieuws net als afstandsloopster Inga Abitova (1982-). Mineyeva en Abitova kregen twee jaar, Morozov een levenslange ban voor zijn tweede overtreding.

Zilveren hamerslingeraar Vadim Devyatovskiy (1977-) en ex-wereldkampioen kogelstoten Andrei Mikhnevich (1976-) uit Wit Rusland vlogen eveneens tegen de dopinglamp.

Autorennen

 

Op de vooravond van de Grote Prijs Formule I van Abu Dhabi vroeg Mark Webber (1976-) aan het FIA om strenger op doping te controleren. De Australiër reageerde daarmee op het nieuws dat landgenoot en motorrijder Anthony West (1981-) tijdens de Grote Prijs van Frankrijk betrapt was op het gebruik van methylhexaneamine.

De Amerikaan A.J. Allmendinger (1981-) werd in juli na de Coke Zero 400 race op het racecircuit van Daytona op non actief gezet omdat hij positief plaste op amfetamine. Hij koos voor een ontwenningskuur in het Road to Recovery program en het Penske Racing team gooide hem aan de deur.

Na een Formule 3000 race van augustus testte de Tjechische voormalig Formule I piloot Tomas Enge (1976-) positief op cannabis, waarvoor hij drie maanden schorsing kreeg. 

Bodybuilding

Als stunt voor zijn televisieprogramma ‘Tomtesteron’ nam de Belgische reporter Tom Waes (1968-) deel aan het Belgisch kampioenschap bodybuilding. In minder dan acht maanden tijd stoomde hij zich klaar voor die titelstrijd. Na die bikkelharde training was hij inderdaad een stuk gespierder, maar toch niet voldoende voor een podiumplaats. In de categorie tot 75kg eindigde hij zesde op zeven deelnemers. Maanden na de opnames kreeg hij echter een brief in de bus waarin de Federatie van Bodybuilders hem meldde dat hij derde was geëindigd. Heel wat concurrenten waren op doping betrapt. Enkele jaren voordien had men zelfs geen kampioenen kunnen aanduiden, omdat alle deelnemers via achterpoortjes en ramen het gebouw ontvluchtten toen de dopingcontroleurs zich op de titelstrijd aanmeldden.

Boksen

Na zijn KO zege tegen landgenoot Lorenz Larkin (1986-) kreeg de Amerikaan ‘King Mo’ Lawal (1981-) een jaar schorsing aan de broek voor een positieve test op Drostanalone.

De Britten Enzo Maccarinelli (1980-), Larry Olubamiwo (1978-), Terry Dunstan (1968-), Michael Banbula (1980-) en Tony Dodson (1980-) werden alle vijf op doping gepakt. Olubamiwo, die vier jaar aan de kant moest, bekende later dat hij op zes jaar tijd liefst dertien verschillende verboden producten had gebruikt.

Cricket

Abdur Rehman (1980-) afkomstig uit Pakistan maar aktief in de Britse competitie moest twaalf weken aan de kant toen bleek dat hij aan de cannabis had gezeten

Gewichtheffen

Tijdens het WK gewichtheffen in het Turkse Antalya won de Albanees Erkand Qerimaj (1988-) goud in het stoten en zilver in het trekken in de categorie tot 77kg. Nadien kwam uit dat hij doping had gebruikt, dus werd hij geschorst en moest hij de medailles inleveren. 

De Let Aurimas Didžbalis (1991-) won drie medailles op het EK, maar moest die inleveren na een positieve test op dehydrochlormethyltestosterone.

Firdaus Abdul Razak (1988-) uit Maleisië won op de SEA Games in Indonesië de bronzen medaille in de categorie tot 105 kg, maar testte nadien positief op drostanolone, een zeer gegeerd product bij bodybuilders.

IJshockey

De Canadees Brent Hughes (1982-) speelde bij de Dundee Stars in de Schotse competitie, maar werd in februari na een wedstrijd betrapt op het gebruik van furosemide, waarvoor hij zes maanden geschorst werd.

Kickboksen

De in Engeland geboren Nederlander Alistair Overeem (1980-), oud-wereldkampioen kickboksen, werd tijdens een controle buiten competitie betrapt met een testosterongehalte dubbel zo hoog als het normale.

Mixed Martial Arts

De Braziliaanse Cristiane Justino (1985-) sloeg haar tegenstreefster Hiroko Yamanaka (1978-) knockout, maar vocht die wedstrijd stijf van de Stanozolol. Ze verloor haar licentie en mocht 2.500 Dollar ophoesten.

Powerliften

De Nieuw Zeelandse power lifter Rodney Newman werd in januari levenslang geschorst, liefst vijf keer lapte hij de anti-dopingwetten aan zijn laars. Ondanks twee jaar schorsing nam hij in november 2008 deel aan een wedstrijd en weigerde hij na afloop een urinemonster af te leveren. Tussen oktober 2006 en oktober 2009 werd hij verschillende keren gearresteerd met meerdere verboden middelen op zak. Nadien werden nog twee andere Nieuw Zeelandse powerlifters betrapt, Scott Parsons kreeg vier maanden schorsing omwille van cannabis, Nigel Cordes moest achttien maanden aan de kant nadat men Methylhexaneamine had gevonden.

Rugby

De Brit Martin Gleeson (1980-) werd door zijn club Hull FC zeven jaar geschorst wegens het verhandelen en het gebruik van methylhexaneamine. Coach Ben Cooper en bestuurslid James Rule zaten mee in het complot en kregen dezelfde straf.

Taekwondo

Begin februari kreeg Jimmy Gariépy, een taekwondo trainer uit het Canadese Quebec, vijf jaar schorsing omdat hij de 16-jarige atlete Caroline Pyzik (1996-) een diureticum had gegeven. Dit kwam uit bij een dopingcontrole na het Canadese kampioenschap, waar Pyzik in haar gewichtscategorie gewonnen had. De atlete zelf werd twee jaar geschorst omdat later bleek dat ze aan haar trainer gevraagd had of die geen middeltje kende om haar gewicht te behouden.

Tennis

Roger Federer (1981-) en Andy Murray (1987-) kloegen het lakse dopingbeleid aan in het tennis, er waren namelijk minder controles dan zeven jaar voordien.

"Het is van levensbelang dat de sport zuiver blijft, dat moet. We hebben nu een goede reputatie, maar we willen ervoor zorgen dat dat ook blijft."

De Bulgaar Dimitar Kutrovsky (1987-) reageerde positief op methylhexaneamine in februari tijdens het indoortornooi van San Jose, California en werd daarom twee jaar aan de kant geschoven. Later werd die straf verminderd naar vijftien maanden.

Rolstoelatleet Anthony Carter (1988-) kreeg in mei drie maanden schorsing nadat de controle na een tenniswedstrijd het gebruik van cannabis reveleerde. 

Trampoline

Op de World Cup Trampoline van september in het Portugese Loulé leverde de Rus Andrey Krylov (1988-) een positieve dopingtest af, waarvoor hij twaalf maanden geschorst werd.

Voetbal

 

In januari raakte bekend dat de Brit Mark Marshall (1987-) door zijn club Barnet geschorst was nadat men bij een test methylhexaneamine had gevonden. De Britse voetbalbond maakte er twee jaar van, waarop Barnet hem ontsloeg.

Hope Solo (1981-), de doelvrouw van de Amerikaanse ploeg, leverde een positieve plas af op diuretica, waardoor ze drie maanden naar de kant vloog.

Amanda Sister (1990-), die voor het Zuid-Afrikaanse Banyana Banyana uitkwam, testte positief op het Afrikaans voetbalkampioenschap en werd een jaar geschorst. De teamarts die haar het spul bezorgde vloog vier jaar aan de kant.

Na de kwalificatiewedstrijd van zijn elftal Peru tegen Bolivië testte Joel Melchor Sánchez Alegría (1989-) positief op methylhexanamine waarvoor hij twee jaar schorsing kreeg.

Op 17 maart stuikte de Brit Fabrice Muamba (1988-2012) plots in elkaar tijdens de wedstrijd Tottenham-Bolton, even later stierf hij aan een hartstilstand.

Begin april raakte bekend dat de Senegalees Ismail N'Diaye (1984-), die in de Belgische competitie voor KV Kortrijk speelde, na de wedstrijd tegen Bergen een positief plasje had afgeleverd en dat er geen tegenexpertise werd gevraagd.

Op 14 april overleed Piermario Morosini (1986-2014), middenvelder van de Italiaanse tweedeklasser Livorno, aan de gevolgen van een hartaanval.

Wielrennen

In januari kreeg liefhebber Alexandre Dougnier (1993-) van de Franse federatie drie jaar schorsing, nadat zijn urine zo maar eventjes twaalf verboden stoffen bevatte: 3'HydroxyStanozolol, 16B-HydroxyStanozolol, 4B-HydroxyStanozolol, 4-Méyhylhexaneamine, Prednisone, Prednisolone, Oxandrolone, Epioxandrolone, Tuaminoheptane, Triamcinolone Acétonide, 6B-HydroxyMéthandiénone en 17-Epiméthandiénon.

Begin februari kreeg de Spanjaard Alberto Contador (1982-) twee jaar schorsing met terugwerkende kracht, nadat men in de Tour van 2010 sporen van Clenbuterol in zijn urine had gevonden. De Spanjaard ging niet in beroep.

Bijna gelijktijdig met de schorsing van Contador kwam uit de Verenigde Staten het verrassende nieuws dat de Federale Aanklagers hun onderzoek naar de vermeende dopingpraktijken van Lance Amstrong (1971-) hadden stopgezet, omdat er na twee jaar onderzoek onvoldoende bewijs tegen de zevenvoudige Tour winnaar gevonden werd.

De reactie van Armstrong loog er niet om:

“Ik ben blij dat de US Attorney's Office het onderzoek afsluit. Het is de juiste beslissing en ik wil hen hiervoor bedanken. Nu kijk ik ernaar uit om mijn leven verder te zetten als vader, atleet en verdediger van de strijd tegen kanker, zonder hierbij afgeleid te worden.”

Begin februari besliste het Arbitragehof van het Sporttribunaal dat Tourwinnaar Jan Ullrich (1973-) wegens bloeddoping twee jaar schorsing kreeg. De Wielerunie had een levenslange schorsing geëist, maar die werd niet aanvaard. Meteen na de uitspraak gaf Ulrich ook zijn bezoeken aan de Spaanse arts Eufemiano Fuentes (1955-) toe.

Patrice Ciprelli, echtgenoot en trainer van de Franse wielerlegende Jeannie Longo (1958-), werd op 8 februari gearresteerd nadat hij in China EPO had gekocht. Daarmee steeg het aantal dopingzaken waarvan hij werd verdacht naar zes.

De Duitser Patrik Sinkewitz (1980-) ging in beroep tegen de beslissingen van de Internationale Wielerunie en van zijn team Farnese Vini. Hij was na de Grote Prijs van Lugano 2011 twee jaar op non actief gezet voor zijn positieve test op het groeihormoon hGH.

De Spaanse krant El País meldde dat de Columbiaanse arts Alberto Beltrán Niño op 7 maart gearresteerd werd met verschillende dopingproducten van de nieuwe generatie op zak, onder andere TB-500 en Aicar. Dat laatste was op dat ogenblik het meest renderende, niet traceerbare dopingmiddel in het peloton, omdat het een lichaamseigen stof is.

Onder de noemer ‘Operatie Skype’ startte de Spaanse politie een onderzoek naar de handel en wandel van de arts nadat de Spanjaard David Garcia (1977-) in 2010 tijdens de Ronde van Spanje positief testte op HES en EPO en hij de speurders verklapte dat hij de producten bij Beltrán had gekocht. Zelf woonde Garcia in Bahrein, maar men kon hem in de boeien slaan toen hij vanuit Madrid naar Colombia wilde vliegen. Beltrán werkte bij een aantal bescheiden ploegen, waaronder Selle Italia, Kaiku, Xacobeo en Liberty. Bij dat laatste Portugese team plasten in 2009 drie renners positief op CERA tijdens de Ronde van Portugal, onder hen ook eindwinnaar Nuno Ribeiro (1977-).

Net voor de Giro van 2005 was Nuno Ribeiro (1977-) na een te hoge hematocriettest op staande voet ontslagen door het Spaanse Liberty-Seguros. Vier jaar later werd hij dus opnieuw betrapt en schrapte men hem uit de eindrangschikking met twee jaar schorsing bovenop.

De Spaanse krant El Pais meldde dat de advocaten van Eufemiano Fuentes (1955-), de spilfiguur in de Spaanse dopingzaak Operación Puerto, op 12 maart toegaven dat hun cliënt bloedtransfusies voor prof sporters had uitgevoerd. Ze argumenteerden dat de arts geen enkele wet had overtreden en dat de transfusies door Fuentes en zijn collega José Luis Merino Batres in hotelkamers werden uitgevoerd.

"De renners ondergingen deze transfusies vrijwillig en wilden ook niet dat ze in een ziekenhuis plaatsvonden, omdat ze logischerwijze discretie eisten om niet betrapt te worden," klonk de verklaring, "geen enkele renner klaagde over de veiligheid van de transfusies. Dokter Fuentes werkte namelijk volgens dezelfde methodes van een ziekenhuis en met dezelfde machines."

De Internationale Wielerunie schorste Denis Galimzyanov (1987-) nadat in zijn urine bij een controle buiten competitie EPO werd gevonden. De Russische spurter had het jaar voordien Parijs-Brussel gewonnen.

Op 19 april raakte bekend dat Riccardo Riccò (1983-) door het Italiaans antidopingtribunaal twaalf jaar geschorst werd, omdat hij zichzelf een bloedtransfusie had toegediend. In februari 2011 was de Italiaan met ernstig nierfalen in het ziekenhuis beland, waar hij aan de artsen de transfusie bekende. Het was reeds zijn tweede schorsing, na de Tour de France van 2008 moest hij twintig maanden aan de kant voor een positieve test.

Rond datzelfde tijdstip bracht David Millar (1977-) 'Koersen in het Duister' uit, de Nederlandse vertaling van zijn boek 'Racing through the dark'. Ex-gebruiker Millar was bij het Italiaanse team Cofidis ploegmaat van Frank Vandenbroucke (1974-2009) en Marco Pantani (1970-2004). Op de persconferentie stelde hij onomwonden dat zowel Vandenbroucke als Pantani nog zouden leven, als ze niet met doping waren begonnen.

Op 5 mei verscheen in het Nederlandse dagblad 'De Volkskrant' een artikel waarin de manager van de Oostenrijker Bernhard Kohl (1982-) verklapte dat Rabobank het dopinggebruik tot 2007 oogluikend had toegestaan. De manager betichtte oud renner Michael Boogerd (1972-) van bloeddoping wat de Nederlander echter ontkende. Maar zijn toenmalige sportbestuurder Theo de Rooij (1957-) bevestigde de geruchten:

"Als het gebeurde, was het een weloverwogen beslissing van de medische staf," aldus de Rooij, die ook meegaf dat hij sommige renners tot de orde moest roepen omdat zij op eigen houtje een medische begeleiding organiseerden. "Rasmussen was wat dat betreft niet de eerste de beste, ik had hem al eens eerder disciplinair gestraft."

Onder leiding van de Rooij werd de Deense gele truidrager Michael Rasmussen (1974-) in 2007 uit de Tour gezet omdat hij had gelogen over zijn whereabouts.

Bernhard Kohl (1982-) van zijn kant werd in de Tour de France van 2008 betrapt op het gebruik van CERA. Hij moest de bolletjestrui inleveren en verloor de derde plaats in de eindrangschikking. Wat later bekende Kohl dat hij doping had gebruikt, hij werd twee jaar geschorst en kondigde in 2009 zijn afscheid aan.

"In een systeem waarin je zonder doping niet kan winnen heb ik vrijwillig doping gebruikt. Voor mij hoeft dat op leugens gebaseerde dubbelleven niet meer. Het is voorbij," aldus Kohl, die daarmee zijn contract voor 2009 bij Silence-Lotto verloor.

In juli besliste de Anti-Doping Review Board dat het Amerikaans Antidopingagentschap USADA de aanklacht tegen Lance Armstrong (1971-) over vermeend dopinggebruik mocht verderzetten. De zevenvoudige Tourwinnaar werd formeel beschuldigd van dopinggebruik in de periode van 1998 tot 2011. Het net rond Armstrong spande zich langzaam maar zeker en ex-ploegmaats uit de Tour de France van 2012 wilden niet reageren. 'No Comment' klonk het. Bij zijn comeback zou men in de bloedstalen van Armstrong sporen van EPO en bloedtransfusies hebben gevonden. Bovendien beschikte het USADA over getuigenissen die 'The Boss', de Italiaanse arts Michele Ferrari (1953-), Johan Bruyneel (1964-) en drie andere trainers aan een grootschalig dopingnetwerk linkten bij het toenmalige US Postal team.

Op 10 juli viel de politie in de Tour de France het hotel binnen van de Cofidis ploeg en sloeg ze de Fransman Rémy Di Gregorio (1985-) in de boeien, een gevolg van de dopingaffaire van het jaar voordien toen hij nog voor Astana reed.

Diezelfde dag sprak het USADA een levenslange schorsing uit voor de Italiaanse sportarts Michele Ferrari (1953-) (foto 1), de Spaanse sportarts Luis Garcia del Moral en de Spaanse trainer Jose Pepe Marti (samen op foto 2) wegens hun aandeel in meerdere dopingschandalen.

Als klap op de vuurpijl leverde de Luxemburger Frank Schleck (1980-) op 17 juli na de dertiende Touretappe een positieve plas af op Xipamide, een vochtafdrijvend middel dat gebruikt werd om doping te maskeren.

Op 18 juli werd aangekondigd dat de Bulgaar Ivailo Gabrovski (1978-) na zijn overwinning in de derde rit van de Ronde van Turkije positief had getest op EPO. Hij won die ronde, maar toen ook het B-staal positief bleek ontnam men hem de zege.

Op diezelfde 18 juli werd meegedeeld dat ook Rasa Leleyvite (1988-) een positieve EPO plas had afgeleverd. De Litouwse werd in 2006 wereldkampioene bij de junioren.

De Amerikaan Jonathan Vaughters (1973-), die in het seizoen 1998-1999 actief was bij het US Postal Service team van Lance Amstrong (1971-), de twee seizoenen nadien bij Crédit Agricole en verder bij heel wat kleinere ploegen, bekende in augustus aan de New York Times dat hij dopinggebruiker was. Nochtans was hij geen hoogvlieger, in de vier Tour's die hij reed gaf hij op en als knapste prestatie kon hij enkel de Amerikaanse titel tijdrijden uit 1997 voorleggen. Na zijn sportieve carrière werd hij ploegleider bij Garmin-Sharp.

"Ik moest kiezen tussen vals spelen of mijn droom opgeven. Ik koos voor het liegen. Ik haatte het, maar ik was ambitieus. Mijn schuldgevoel noopte mij om met koersen te stoppen en een professioneel wielerteam te beginnen waar die keuze niet moest gemaakt worden".

Omdat de federale rechtbank van het Texaanse Austin de klacht van Lance Armstrong (1971-) tegen het Amerikaanse antidopingagentschap USADA verwierp, zag de Amerikaanse renner in augustus af van verdere procedures. Het USADA beschuldigde Armstrong van dopinggebruik in de periode van 1999 tot 2005. Daarmee kwam een einde aan een jarenlange reeks vermoedens en beschuldigingen. Zijn beslissing betekende ook dat hij de gele truien moest inleveren die hij in zeven Tour's gewonnen had, evenals zijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2000 en het prijzengeld, alle titels en onderscheidingen die hij sedert 1998 binnenreef. Bovendien kreeg hij een levenslang verbod om atleten te coachen of enige andere sport te beoefenen.

Op 29 augustus testte de 47-jarige Soren Svenningsen (1965-) na een liefhebberswedstrijd positief op drie verschillende middelen. Wat de zaak dramatisch maakte was dat hij bestuurslid was van de Deense Wielerbond en van het Clearidium anti-doping agency. Uit al die functies nam hij dan ook meteen ontslag.

Begin september raakte bekend dat het Amerikaanse antidopingagentschap USADA via een nieuwe onderzoeksmethode sporen van doping had gevonden in oude bloedstalen van Lance Armstrong (1971-).

Enkele dagen voordien riep gewezen wereldkampioen Johan Museeuw (1965-) alle betrokkenen op tot een 'collectieve schuldbekentenis', volgens hem de enige manier om af te rekenen met een tijd waarin het gebruik van EPO, bloedtransfusies en groeihormonen tot de dagelijkse routine van veel renners behoorde.

“We moeten breken met deze hypocrisie. De enige manier om uit die moordende spiraal te komen is af te rekenen met de voortdurende ontkenning, het stilzwijgen dat ons maar blijft achtervolgen. Ik ben de eerste die het openlijk toegeeft en misschien zullen veel mensen het me kwalijk nemen dat ik de stilte doorbreek, maar het moet: doping nemen hoorde er destijds voor nagenoeg iedereen gewoon bij."

Op 9 oktober werd de Franman Steve Houanard (1986-) door het UCI geschorst na een positieve EPO test

Op woensdag 10 oktober meldde de New York Times dat het Amerikaans Anti-Doping Agentschap meedeelde dat Lance Armstrong (1971-) het middelpunt was van het meest geavanceerde en professionele dopingprogramma van de voorbije sportgeschiedenis en dat het daar binnen de kortste keren met details mee naar buiten zou komen.

Zo zou Armstrong meer dan een miljoen Dollar aan de beruchte Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-) hebben betaald. Het hele dossier was gebaseerd op getuigenissen van 26 personen, waaronder zestien renners waarvan er elf voor US Postal hadden gereden, de voormalige ploeg van Armstrong.

Het USADA schorste op staande voet de zes voormalige ploegmaats van Armstrong, die het gebruik van verboden middelen hadden toegegeven: Levi Leipheimer (1973-), Christian Vande Velde (1976-), David Zabriskie (1979-), Tom Danielson (1978-), Michael Barry (1975-) en George Hincapie (1973-). Als bewijsstukken werden e-mails, financiële transacties, wetenschappelijke gegevens en laboanalyses aangehaald en de Belgische ploegleider en oud renner Johan Bruyneel (1954-) zou de spilfiguur geweest zijn van het hele gebeuren. 

Op de volgende webpagina vind je de samenvatting van het 1000 pagina's tellende rapport: http://www.scribd.com/doc/109637096/Lance-Armstrong-USADA-report

Het rapport van het USADA sloeg in als een bom en veroorzaakte een heus sneeuwbaleffect.

12 oktober

Een vroegere masseuse van Lance Armstrong (1971-) verklaarde dat je aan heel veel kleine details kon zien dat er bij US Postal doping gebruikt werd. Zo werden in de hotelkamers de spijkers van de schilderijen gebruikt om baxters op te hangen.

12 oktober

David Howman, de topman van het WADA beweerde dat Armstrong tijdens zijn carrière waarschijnlijk hulp had gekregen van sommige dopingcontroleurs.

12 oktober


De Belg Johan Bruyneel (1954-), gewezen ploegleider van Armstrong, kreeg zijn ontslagbrief bij Radio Shack.

13 oktober

Matthew White (1974-) stapte op als ploegleider bij Orica GreenEdge en legde ook zijn functie neer bij de Australische bond. White bekende, net als veel gewezen team makkers, dat hij doping had gebruikt.

"Ik vind het jammer dat ik tot een team behoorde waar doping een deel van de strategie was. Ook ik maakte deel uit van die strategie. Ik ben er helemaal niet trots op en ik verontschuldig mij bij de fans, de media, mijn familie en vrienden die mij vertrouwden. Ook tegenover de andere renners die er toen voor kozen om zich niet te doperen, wil ik mijn excuses aanbieden."

De Australiër reed voor US Postal (2001-2003), Cofidis (2004-2005) en Discovery Channel (2006-2007), niet toevallig drie ploegen met een verdacht verleden en ook niet toevallig twee ex-teams van Lance Armstrong. Volgens White was doping destijds een deel van de ploegstrategie.

13 oktober

Net als vele ex-ploegmaats praatte Tyler Hamilton (1971-) Lance Armstrong aan de galg. In een interview met CNN verklaarde Hamilton dat hij medelijden had met zijn gewezen kopman.

"Ik weet hoe zwaar het is. Ook ik heb héél lang gelogen. En op een bepaald ogenblik begin je je eigen leugens te geloven. Ik heb medelijden met de man. Ik loog sinds mijn positieve test in 2004. Deels om de omerta niet te doorbreken, de wet van het zwijgen die in de Europese wielrennerij geldt. Eigenlijk is het een soort maffia. Als je iets ongepast zegt, heb je het jaar nadien geen contract meer en weigeren alle ploegen je."

16 oktober


Na de bekendmaking van het USADA-rapport eiste verzekeringsmaatschappij SCA Promotions zo'n zes miljoen Euro terug van Lance Armstrong. Na zijn tweede Tourzege in 2000 sloten de renner en zijn ploeg US Postal een riante deal met SCA: een bedrag van 3,47 miljoen Euro in ruil voor een premie van 324.000 Euro als The Boss ook de Touredities van 2001, 2002 en 2003 zou winnen. Met een bonus bovenop als hij dat ook in 2004 zou doen. Armstrong slaagde in zijn opzet, maar SCA weigerde te betalen nadat getuigen hem van dopinggebruik hadden beschuldigd. Voor de rechter verklaarde de Texaan toen onder ede dat hij nooit doping had gebruikt, zodat SCA het afgesproken bedrag van 5,79 miljoen euro toch moest dokken. Na het rapport van de USADA kwam de verzekeringsmaatschappij haar geld opnieuw opeisen.

16 oktober

Met onmiddellijke ingang ontsloeg wielerploeg Omega Pharma-Quick.Step de Amerikaan Levi Leipheimer (1973-), nadat hij het dopinggebruik in zijn US Postal periode had toegegeven.

"Ik heb doping gebruikt, want ik wilde mijn droom waarmaken om de Tour de France te rijden. Het was 'doe het of ga naar huis' en dat laatste was voor mij geen optie. Doping was de norm, niet de uitzondering."

17 oktober


Lance Armstrong diende zelf zijn ontslag in bij Livestrong, de organisatie die hij in 1997 opstartte in zijn strijd tegen kanker. Nadien raakte bekend dat de organisatie alle banden met Armstrong verbrak en dat de Texaanse overheidsdiensten op 30 oktober aanvaardden dat de naam Lance Armstrong Foundation vervangen werd door Livestrong Foundation.

17 oktober


Emma O'Reilly (1970-), voormalig verzorgster bij US Postal bekende het dopinggebruik bij de Amerikaanse wielerploeg eveneens.

“Tijdens het ontbijt van de renners zag ik 'medical stuff' opduiken. Dat riep vragen op, maar ik stelde ze niet. Geen kwestie van leven en dood, vond ik. …. Ooit werkte ik met schmink bij Lance de priksporen van naalden weg voor een fotosessie Ik werd een prooi voor de jager die hij was. Niet alleen ik, ook mijn vriend. Lance noemde mij een hoer.”

17 oktober

Sponsor Nike hield de samenwerking met Armstrong voor bekeken.

"Door het overweldigende bewijs dat Armstrong een dopingverleden heeft en dat hij ons daaromtrent meer dan tien jaar heeft misleid, zien we ons genoodzaakt het contract met hem te verbreken. Nike wil niets met doping te maken hebben. Wat Livestrong betreft zijn we van plan onze sponsoring voort te zetten."

18 oktober

 

Ook brouwerij Anheuser-Bush en fietsenfabrikant Trek verbraken de banden met Armstrong

"Na het lezen van het USADA rapport, kunnen we niet anders dan diep teleurgesteld te zijn in Armstrong. De conclusies van het USADA zijn duidelijk. We beëindigen dan ook onze jarenlange samenwerking met Armstrong."

18 oktober

De Nederlander Hein Verbruggen (1941-2017), erevoorzitter van de internationale wielerunie, bleef Armstrong echter steunen.

"Hij is nooit positief bevonden, ook niet door USADA. Er is dus geen spoor van bewijs."

De Nederlander werd er door de vrouw van Greg Lemond (1961-) echter van beschuldigd dat hij vijfhonderdduizend Dollar ontving van sponsor Nike om in 1999 tijdens de Ronde van Zwitserland een positieve dopingtest van Armstrong weg te moffelen.

19 oktober


Omwille van al die dopingperikelen besliste de Nederlandse Rabobank om de sponsoring van haar professionele wielerploeg na zeventien jaar te stoppen.

22 oktober

De Internationale Wielerunie UCI maakte in Geneve bekend dat ze het USADA-rapport in de zaak-Armstrong zou volgen en daartegen niet in beroep zou gaan bij het TAS en dat ze de sanctie dus aanvaardde.

“Voor mensen als Lance Armstrong is er in het wielrennen geen plaats,” aldus voorzitter Pat McQuaid (1949-). “Armstrong is zijn zeven Tourzeges kwijt en wordt levenslang geschorst. Het is niet de eerste keer dat het wielrennen voor een kruispunt staat en een nieuwe start moet nemen, daarom moeten we Lance Armstrong uit het verleden schrappen."

Nadat het USADA Amstrong eind augustus voor het leven had geschorst en meteen ook al zijn resultaten vanaf 1998 schrapte, waaronder dus ook zijn zeven Tourzeges en een bronzen medaille op de Olympische Spelen in Sydney bevestigde het UCI deze uitspraak. Uit het meer dan duizend pagina's tellende USADA-rapport over Armstrong en zijn team US Postal bleek dat ze het meest ontwikkelde dopingprogramma in de sportgeschiedenis hadden opgezet en uitgevoerd.

Op een persconferentie in Genève ontkende McQuaid met klem dat het UCI Armstrong bij het vervalsen van resultaten van het dopingonderzoek geholpen had, zoals sommige bronnen suggereerden.

"Die beschuldigingen zijn vals. Er is niets van aan. Het UCI ontkent dan ook formeel. We zijn vandaag bij een mijlpaal aangekomen. Het USADA-rapport gaf ons een enorme klap, maar ik ben ervan overtuigd dat we vandaag een nieuwe start nemen. Supporters en sponsors mogen er zeker van zijn dat het wielrennen nog toekomst heeft. Toen ik in 2005 aantrad werd de strijd tegen doping een prioriteit. Dat is het nog steeds. Ik geef toe dat er een dopingcultuur in de sport was, maar daar hebben we de laatste jaren veel aan gedaan."

Bezwarend bleef natuurlijk dat Armstrong een ruime som op de bankrekening van de UCI had gestort, volgens de Belgische advocaat van de organisatie werd daarmee echter gesofisticeerde apparatuur aangekocht die het opsporen van doping vergemakkelijkte.

22 oktober

Meteen na de beslissing verbrak ook de Amerikaanse brillenfabrikant Oakley alle banden met Armstrong, de vierde sponsor op rij die afhaakte.

23 oktober

De dag nadat Pat McQuaid (1949-) de klokkenluiders als 'tuig' omschreef, kaatste Tyler Hamilton (1971-) de bal terug en riep hij de Ier op om af te treden als voorzitter van het UCI.

"De reactie van Pat McQuaid bewijst de hypocrisie van dit leiderschap en toont aan waarom hij niet in staat is om enige betekenisvolle verandering door te voeren. In plaats van de kans te grijpen om aan de volgende generatie renners hoop te geven, blijft hij beschuldigend met de vinger wijzen en valt hij diegenen aan die spreken. Die tactiek is niet langer effectief. Pat McQuaid heeft geen plaats meer in de wielersport."

McQuaid had Hamilton en Floyd Landis (1975-) op de persconferentie aangevallen, omdat ze hun ervaringen in boeken hadden neergeschreven, met inbegrip van de manier waarop men het testen op doping kon ontwijken.

"Landis en Hamilton worden nu tot helden verheven, maar daarvan ze zijn even ver verwijderd als dag en nacht. Het zijn geen helden. Het is tuig. Het enige wat ze gedaan hebben is de sport beschadigen. We belden Hamilton na zijn positieve test. Hij antwoordde ons dat onze machines foute resultaten gaven. We zeiden hem ‘we gaan achter je aan'. Hij was tweemaal, misschien wel driemaal positief.”

24 oktober

Ook de Amerikaanse ex-wielrenner Greg Lemond (1961-) raadde Pat McQuaid (1949-) aan om op te stappen en postte daarvoor een open brief op zijn facebook pagina:

"In de wielergeschiedenis heb ik nog nooit zo'n machtsmisbruik gezien. Pat neem ontslag als je van wielrennen houdt. Doe het zelfs als je de sport haat. Je weet goed genoeg wat er allemaal gebeurde in de wielersport. Jij en Hein Verbruggen zijn het corrupte deel van de sport. Niet doping, maar wel corruptie is het probleem. Jij bent de belichaming van het woord corruptie."

LeMond beweerde eerder al dat Armstrong bij zijn eerste tourzege in 1999 positief had getest en verwees naar de 125.000 dollar die Armstrong de voorbije jaren naar het UCI had overgeschreven.

"Zwijggeld, net zoals bij de maffia."

25 oktober

De Amerikaanse ex-renner Bobby Julich (1971-) bekende dat hij van 1996 tot 1998 EPO had gebruikt. Dat laatste jaar was hij derde geëindigd in de Tour de France. Hij nam meteen ontslag als sportief coördinator bij het wielerteam Sky en schreef op de website Cyclingnews een open brief:

"Beste Team Sky, familie, vrienden, fans en wielerliefhebbers, Eerst wil ik zeggen dat ik niet verwacht dat jullie geloven wat ik allemaal ga vertellen. Ik nam de beslissing om van augustus 1996 tot juli 1998 verschillende keren EPO te gebruiken. Dit waren totaal andere tijden dan nu, maar het was geen makkelijke keuze. Ik wist dat het fout was, maar gedurende die twee jaar was de attitude ten opzichte van het EPO-gebruik zo ingeburgerd en geaccepteerd in het peloton dat ik me niet meer bewust was van de ernst van de situatie. Tijdens de Tour van 1998 kwam mijn verloofde (nu mijn vrouw) erachter via een andere rennersvrouw. Ze confronteerde mij ermee en het was één van de afschuwelijkste momenten uit mijn leven. Ze vertelde mij toen dat onze relatie voorbij zou zijn als ik ooit nog EPO zou nemen. Dat was voor mij voldoende motivatie om ermee te stoppen. Ik hoop dat iedereen beseft dat het team Sky bijzonder is. Manager Dave Brailsford pakt er de zaken anders aan. Ik ben erg vereerd dat ik deel mocht uitmaken van dit team en dat ik kon bijdragen tot het succes ervan. Ik verontschuldig me bij hen. Ik heb in het verleden foute beslissingen genomen en daar betaal ik nu een zware prijs voor. Ik hoop dat de jonge generatie renners lessen trekt uit het verleden en niet dezelfde fouten maakt als wij. Het spijt me dat jullie nu geconfronteerd worden met iets waar jullie niets mee te maken hebben."

Julich startte zijn professionele carrière als ploegmaat van Lance Armstrong bij Motorola.

26 oktober

Het UCI deelde mee dat het de overwinningen van Armstrong tussen 1998 en 2005 zou vervangen door een kruisje. Wat dus betekende dat er geen winnaar genoteerd werd voor zeven Tour de France's.  Bovendien werd het prijzengeld teruggevorderd dat de Amerikaan in die periode bijeenreef.

28 oktober

De Engelse krant Sunday Telegraph meldde dat de Nederlandse ploegleider Steven de Jongh (1973-) en zijn Engelse collega Sean Yates (1960-) het wielerteam Sky gedwongen verlaten hadden. Reden van dit ontslag was hun bekentenis dat ze in het verleden actief doping hadden gebruikt als renner. De Jongh fietste bij TVM, de ploeg die in 1998 wegens de beruchte EPO affaire uit de Tour stapte. Daarna reed hij voor het Nederlandse Rabobank (2000-2005) en het Belgische Quick.Step (2006-2009). Yates was van 1992 tot 1996 ploegmaat van Lance Armstrong bij Motorola en werd in 2005 sportdirecteur bij Discovery Channel, de toenmalige ploeg van Armstrong. Na de dopingzaak rond Armstrong stelde Sky strenge regels op, iedere werknemer moest verplicht een verklaring ondertekenen waarin hij aangaf nooit doping te hebben gebruikt.

"En dat kon ik niet," stelde de Jongh, "het werd tijd om eerlijk te zijn. Ik had mijn mond kunnen houden, maar dit was de gelegenheid om mijn fouten toe te geven en alles openbaar te maken. Meer dan twaalf jaar geleden ging ik in de fout, maar nu moet ik verder. Ik wil in de wielerwereld actief blijven, maar jammer genoeg kan dat niet bij Sky. Het doet pijn dit team te moeten verlaten, maar een andere optie is er niet. Als we eerlijk opbiechten wat er vroeger gebeurde, zal het publiek dat misschien accepteren en ons vergeven."

30 oktober

De Texaanse verzekeringsmaatschappij SCA Promotions eiste officieel dat Lance Armstrong  twaalf miljoen US dollar moest terugbetalen. Indien niet maakte de maatschappij er een rechtszaak van.

"Meneer Armstrong is niet langer de officiële winnaar van zeven edities van de Ronde van Frankrijk. Het is dan ook ongepast en verkeerd van hem om de premies van SCA te houden," aldus de advocaat van SCA Promotions.

31 oktober

Het IOC deelde mee dat het een onderzoek startte naar Lance Armstrong, maar ook naar andere renners en hun entourage en het verband met de Olympische Spelen.

31 oktober

De Ierse journalist Paul Kimmage (1962-) diende bij een Zwitserse rechtbank een klacht in tegen UCI-voorzitter Pat McQuaid (1949-) en diens medewerker Hein Verbruggen (1941-), hij beschuldigde het duo van laster, eerroof en fraude. De twee hadden Kimmage en andere klokkenluiders 'leugenaars', 'lafaards', 'tuig' of 'rotzakken' genoemd.

31 oktober

Joaquim Rodriguez (1979-), de winnaar van de Ronde van Lombardije, liet aan journalisten verstaan dat Armstrong veel had kapot gemaakt.

“De renners van nu zijn het grootste slachtoffer van de zaak Armstrong. Wij verliezen sponsors, geld, geloofwaardigheid en de liefde van het publiek. En Lance? Die ligt op een strand en heeft er maling aan. Net op een moment dat de wielersport weer overeind aan het krabbelen was breekt die zaak van het USADA los. En kunnen we opnieuw van vooraf aan beginnen."

1 november

Het Wereldantidopingagentschap WADA maakte bekend dat het geen beroep aantekende tegen de beslissing van het USADA in de zaak rond Lance Armstrong.

"Het is niet omdat de atleet in deze zaak nooit positief testte, dat de bevoegde federatie niets meer kon doen. Het was uiteindelijk een nationaal antidopingagentschap dat met heel wat moeite bewijzen kon verzamelen. Dit resulteerde in een correcte en gepaste sanctie voor de atleet in kwestie en was een openbaring voor de sportwereld. Het USADA verdient hiervoor heel veel lof."

3 november

Tijdens een traditioneel feest verbrandde het Engelse dorpje Edenbridge eeuwenlang de beeltenis van de katholieke rebel Guy Fawkes (1570-1606), als nagedachtenis van het mislukte complot uit 1605 tegen het parlement en koning James I (1566-1626). Op zaterdag 3 november werd echter de beeltenis van Armstrong verbrand.

 

Nadat hij in 2001 al eens zes maanden aan de kant moest blijven voor het gebruik van anabolica, werd de Let Andris Naudužs (1974-) een tweede keer betrapt.


Toen de Italiaan Michele Scarponi (1979-) bekende dat hij regelmatig de Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-) bezocht, werd hij door zijn ploeg Lampre op non-actief gezet. In december maakte het Italiaans Olympisch Comité bekend dat Scarponi met terugwerkende kracht drie maanden geschorst werd.   

In oktober bekende de Noorse ex-renner Steffen Kjærgaard (1973-) dat hij van 2000 tot 2003, de jaren dat hij voor Lance Armstrong (1971-) reed, een EPO-gebruiker was.

Worstelen

Myroslav Dykun (1982-) werd in Oekraïne geboren maar verhuisde in 2003 naar Groot-Brittannië, dat hij zowel in het Grieks-Romeinse als in het vrije worstelen vertegenwoordigde. In 2012 testte hij positief op amfetamines wat hij ook bekende en waarvoor hij twee jaar geschorst werd.

Bantamgewicht Bessarion Gotschaschwili (1983-) uit Georgië die meerdere medailles verzamelde op EK’s werd twee jaar geschorst voor een positieve dopingtest.

Zwemmen

De Let Nauris Pundors (1983-) werd vier jaar uitgesloten van competitie nadat hij aan de verboden snoepjes had gezeten.

De Deen Mads Glæsner (1988-) won in Istanboel de 1.500m op het EK kortebaan en brons op de 400m vrije slag, maar moest die medailles inleveren met drie maanden schorsing bovenop nadat bleek dat hij levomethamfetamine had geslikt.

De Russische Ksenia Moskvina (1989-) hield het Europees record 100m rug korte baan. In december maakte haar zwemfederatie bekend dat ze een jaar geschorst werd omdat ze meerdere keren haar where abouts niet had ingevuld. In maart 2013 kreeg ze zes jaar omdat ze een tweede keer zondigde.