2007
2007
Doping in de DDR
In juni 2007 openbaarde voormalig baanrenner Uwe Trömer (1963-) in de Duitse krant 'Passauer Neue Presse' de dopingpraktijken van de DDR in het wielrennen:
"Wij hadden het volste vertrouwen in onze artsen en trainers, die als een vader over ons waakten. De pillen die ze ons gaven zagen er uit als anti-baby-pillen, we maakten er dikwijls grapjes over. Men vertelde ons dat het vitaminen waren, of eiwitten of producten om te regenereren. Wat we niet wisten was dat het om 'Oral-Turinabol' ging, het anabolicum van Jenapharm. Uit documenten die na de Val van de Muur werden vrijgegeven bleek dat zelfs de pralines die we kregen vol anabolica staken. Ze hebben met ons geëxperimenteerd. We werden pas echt wantrouwig toen de artsen ons begonnen in te spuiten. We wisten dat ze aan het overdrijven waren, maar durfden niets zeggen omdat we anders uit de ploeg vlogen."
Uwe Trömer verdroeg de injecties niet, drie weken na de eerste inspuitingen viel hij op training van zijn fiets, maar de trainers lieten hem gewoon liggen en hij moest op eigen houtje terugkeren naar de sportschool waar men hem dan toch de nodige zorgen verstrekte.
"Het enige wat ze deden was een bloed- en urinestaal afnemen. Mijn urine was zwart, maar ze zeiden me dat ik alleen maar een infectie had opgelopen. Ik mocht pas vertrekken toen de dopingsporen uit mijn urine verdwenen waren. Drie weken later belandde ik in het ziekenhuis van Erfhurt. Daar vertelde de arts me dat ik gestorven was als ik een dag later was gekomen. Mijn longen zaten vol water en drukten op mijn hart. Mijn nieren hadden het begeven. Wat er in de spuiten zat weet ik tot nog steeds niet."
Het betekende meteen het einde van zijn sportieve carrière.
"Een half jaar geleden kreeg ik een hersenbloeding. Na de revalidatie kan ik opnieuw normaal spreken, alleen is mijn evenwichtsgevoel verstoord. Bovendien heb ik een vette lever, wat normaal is na al die anabolica. Ik kan maandelijks maar zes of zeven dagen werken. Ik heb de artsen aangeklaagd, de zaak loopt nog, maar ik ben er zeker van dat zij veroordeeld worden."
American football
Raymond Edwards (1985-), in de NFL American speler bij de Minnesota Vikings, werd vier wedstrijden geschorst omdat hij aan de steroïden had gezeten.
Ricky Williams (1977-) speelde elf seizoenen in de NFL. In 2006 werd hij geschorst voor dopinggebruik. Nadat hij in 2007 terug aan de slag kon bij de Miami Dolphins werd hij in mei van dat jaar opnieuw betrapt. Daarop startte hij een ontwenningskuur waarbij hij meerdere keren per week onverwacht gecontroleerd werd. Hij begon ook met yoga en dat hielp hem naar eigen zeggen af van zijn marihuanaverslaving.
De Amerikaan Rodney Harrison (1972-) werd vier wedstrijden aan de kant gezet nadat hij aan de federale onderzoekers bekende dat hij hGH gebruikt had. Bij zijn verhoor onthulde Harrison dat hij in 2004 net voor de finale van de Super Bowl, ook al een zending hGH kreeg toegestuurd.
Atletiek
De Oostenrijkse hordenloper Elmar Lichtenegger (1974-) vloog voor de tweede keer tegen de dopinglamp, waarop de Oostenrijkse Atletiekbond niet anders kan dan een levenslange schorsing uit te spreken.
De Russische verspringster Jekaterina Koneva (1988-) bleek na een meeting aan de testosteron gezeten te hebben en werd daarvoor twee jaar geschorst.
Patric Suter (1977-) hield het Zwitsers record hamerslingeren. Zijn trainer was voormalig Russisch kampioen Wassili Sidorenko (1961-), die in 1997 brons won op het WK en in 1994 Europees kampioen werd. Door de lmiet te werpen was de Zwitser geselecteerd voor het WK van 2007 in het Japanse Osaka, maar hij bood zich niet aan voor de dopingcontrole en dat was voor de Zwitserse bond reden genoeg om hem thuis te houden. Zijn excuus was dat hij die periode in Georgië had getraind. Het leverde hem drie maanden schorsing op en hij besloot dan maar met topsport te kappen. In juni 2009 werd hij gearresteerd voor een drievoudige roofmoord, die hij ook bekende. Het onderzoek nadien wees uit dat Suter tot dezelfde groep verslaafden behoorde als de drie slachtoffers. Samen met twee mededaders werd hij door het gerecht levenslang opgesloten.
De Italiaanse polsstokspringer Giuseppe Gibilisco (1979-) kreeg van zijn Olympisch Comité twee jaar schorsing voor de betrokkenheid in de dopingaffaire rond sportarts Carlo Santuccione (1947-). Zelf werd Gibilisco echter nooit betrapt, ook al ging hij frequent op consultatie bij de Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes (1955-).
De Russische hamerslingeraar Ilya Konovalov (1971-) kreeg in februari twee jaar schorsing na een positieve test op acetazolamide.
Bij een onaangekondigde controle op training testte de Russische marathonloopster Ljubow Denissowa (1971-) positief op prostanozolol en testosteron. De winnares van de Grandma’s Marathon, de Long Beach Marathon en de Honululu Marathon werd hiervoor twee jaar geschorst.
De Roemeense Mihaela Botezan (1976-) viel door de mand bij een dopingcontrole na de marathon van Hamburg. Ze had chlortalidon gebruikt en dat kostte haar twee jaar schorsing.
In mei testten de Russische hamerslingeraarsters Yekaterina Khoroshikh (1983-) en Tatjana Lysenko (1983-) positief op 6-Alpha-Methyl-Androstendion, waardoor ze twee jaar aan de kant moesten.
Corina Dumbravean (1984-) kroonde zich in 2005 tot Roemeens kampioene 800 en 1500m. Datzelfde jaar veroverde ze op het EK indoor in Madrid zilver op de 1500m en won ze dat nummer op het kampioenschap van de Balkan. In november 2007 testte ze positief met twee jaar schorsing tot gevolg. In juni 2010 weigerde ze een dopingcontrole en daarmee had ze levenslang aan haar broek.
Australian Football
Ben Cousins (1978-) speelde op elf jaar tijd 270 competitiewedstrijden in de Australian Rules Football League en werd zes keer geselecteerd voor het All-Australian Team. Maar zijn carrière werd door druggebruik overschaduwd, dat zodanig escaleerde dat zijn club West Coast Eagles hem in october 2007 aan de deur zette.
Autosport
Tyler Walker (1979-), een Amerikaanse autopiloot die aktief was in het NASCAR circuit, werd in mei van de racecircuits verbannen nadat hij op het gebruik van verboden middelen was gepakt. In januari 2013 arresteerde men hem in Utah na een helse achtervolging en werd hij veroordeeld voor drug- en alcoholgebruik.
De Amerikaanse NASCAR piloot Aaron Fike (1982-), de jongere broer van A.J. Fike (1980-) die wegens doping vijf jaar niet meer mocht racen, werd in juli gearresteerd samen met zijn vriendin, nadat hij bij een controle aan de politie trachtte te ontsnappen. In zijn wagen werden spuiten gevonden gevuld met een bruine vloeistof, waarvan Fike toegaf dat het heroïne was die hij en zijn vriendin gebruikten. Na vier dagen opsluiting kronkelde hij over de bodem van zijn cel, zo groot was de heroïnezucht. Enkele dagen later schorste de NASCAR hem en zijn team Red Horse Racing kieperde hem aan de deur. Hij werd tot twee jaar probatie veroordeeld en moest verplicht een afkickprogramma volgen. In april 2008 bekende hij in een interview dat hij tijdens zijn raceperiode heel regelmatig pijnstillers en heroïne gebruikte.
Baseball
Jay Gibbons (1977-) werd door zijn tegenstander Jason Grimsley (1967-) beschuldigd van anabolicagebruik en in 2007 werd hij in het befaamde Mitchell Report vernoemd. Een apotheek uit Florida zou hem meerdere zendingen steroïden en hgH geleverd hebben. Hij werd geschorst voor de eerste vijftien wedstrijden van het seizoen 2008, maar presteerde nadien zo ondermaats dat de Baltimore Orioles hem afdankten, ondanks ze hem de laatste twee jaar twaalf miljoen Dollar hadden betaald.
Relief pitcher Juan Salas (1978-) uit de Dominicaanse Republiek werd in mei vijftig wedstrijden geschorst, toen bleek dat hij anabolica had gebruikt.
David Segui (1966-), de Cubaans/Amerikaanse eerste honkman van de Baltimore Orioles, werd door teammaat Jason Grimsley (1967-) aangewezen als gebruiker van het menselijk groeihormoon hGH. In tegenstelling tot de meeste anderen kon Segui een doktersvoorschrift voorleggen omdat hij het product nodig had om een gediagnosticeerde deficiëntie te behandelen. Maar Segui bekende ook dat hij anabole steroïden gebruikte toen hij nog voor de New York Mets speelde, die hij van Kirk Radomski (1969-) afnam. Hiervoor werd hij in het Mitchell Report opgenomen.
Neifi Perez (1973-), een uitstekende verdediger uit de Dominicaanse Republiek werd bij de Chicago Cubs tachtig wedstrijden geschorst toen hij voor de derde keer betrapt werd. Voor de tweede misstap had hij al 25 partijen moeten toekijken. De eerste schorsing kostte hem 396.175 Dollar, de tweede 792.350 Dollar, of een totaal van 1.188.525 Dollar op een salaris van 2,5 miljoen Dollar.
Paul Lo Duca (1972-) was in de Major League Baseball catcher bij de New York Mets. Hij werd in het Mitchell rapport vernoemd als gebruiker van het menselijk groeihormoon hGH, dat hij naar verluid voor een totaal van 3.200 Dollar kocht van de bekende steroïdendealer en voormalig begeleider Kirk Radomski (1969-). Bovendien vonden federale onderzoekers handgeschreven nota's van Lo Duca, waaruit bleek dat hij heel wat andere baseballspelers bij Radomski introduceerde, zoals Adam Riggs (1972-), Kevin Brown (1973-) en Matt Herges (1970-).
Van 1988 tot 2009 speelde Gary Sheffield (1968-) outfielder in de Major League Baseball. In december werd hij in het Michell Report genoemd als gebruiker van steroïden.
Barry Bonds (1964-) speelde 22 seizoenen in de Major League Baseball, waarin hij veertien keer all-star werd, acht keer de Golden Glove won, zeven keer werd uitgeroepen tot Most Valuable Player, met 762 stuks het MLB record home runs hield en in het seizoen 2001 met 73 stuks het grootste aantal home runs lukte in een seizoen. In 2007 werd hij in het BALCO schandaal beschuldigd van meineed en belemmering van het gerechterlijk onderzoek omdat hij onder ede verklaard had geen weet te hebben van steroïdengebruik. In 2008 toonden gerechterlijke onderzoeken aan dat hij in het verleden positief had getest op steroïden. Dit alles was er de oorzaak van dat hij ondanks zijn schitterende prestaties niet werd opgenomen in de Baseball Hall of Fame.
In oktober raakte bekend dat de Amerikaanse baseballspeler Mike Cameron (1973-) na een tweede misstap de eerste 25 wedstrijden van het seizoen 2008 moest missen.
Ook Tim Laker (1969-) werd in het Mitchell Report vernoemd. Dat rapport gaf een gedetailleerde beschrijving van het gebruik van anabolica in het sportwereldje. In een interview met ESPN bekende Laker dat hij tussen 1995 en 1999 via zijn teammaat David Segui (1966-) deca-durabolin en testosteron kocht bij Kirk Radomski (1969-).
“Ik maakte een slechte beslissing, een fout, en al wat ik nu kan doen is vragen om vergeving en verder gaan.”
De Canadees Éric Gagné (1976-) werd in het Mitchell Report vernoemd als gebruiker van hGH. Hij zou het middel bij Kirk Radomski (1969-) gekocht hebben, de beruchte dealer van steroïden. In 2009 excuseerde hij zich in een interview met de Los Angeles Times dat hij niet openlijk over dit gebeuren kon spreken, omdat er te veel andere personen bij betrokken waren. Het jaar nadien bekende hij het gebruik van het groeihormoon hGH in een nieuw interview met dezelfde krant .
Chemicus Patrick Arnold (1988-) verklapte in een televisieprogramma van HBO dat honkbalspeler Gary Sheffield (1968-) (foto) de anabolen van BALCO gebruikte. Arnold bracht drie maanden door in de gevangenis.
Shane Monahan (1974-) outfielder en designated hitter bij de Seattle Mariners, bekende in december tijdens een interview met de Amerikaanse sportzender ESPN dat hij in zijn carrière de anabole steroïden Deca-Durabolin en Winstrol gebruikte maar ook amfetaminen. Monahan verklaarde ook dat hij in 1998 met steroïden begonnen was, wat in het Mariners clubhuis schering en inslag was.
Toen Monahan praatte nog drie andere spelers van de Mariners aan de galg. Ryan Franklin (1973-) Glenallen Hill (1965-) en David Segui (1966-) weerlegden echter de insinuaties van Monahan.
Raúl Ibáñez (1972-) werd eveneens vernoemd maar die verklaarde:
“Het is verbazend dat een man als Shane in staat zou zijn om te weten wat er gaande was. In tien jaar tijd heb ik nooit iemand steroïden zien nemen.”
Jamie Moyer (1962-) van zijn kant liet weten:
"Ik kan je verzekeren dat ik in de tien jaar die ik er doorbracht nooit iemand steroïden zag nemen. Dit is mijn twintigste jaar in de Major League en ik weet zelfs niet hoe steroïden eruit zien. Als ik na zoveel jaren competitie op die dingen moet beginnen vertrouwen, dan is het tijd om in te pakken. Zo zie ik het.”
Edgar Martínez (1963-) ontkende de beweringen eveneens:
“Ik weet niet waarom Monahan dit vertelt, ik was daar lange tijd en ik heb nooit gezien wat hij meent gezien te hebben. Wat moet je dan doen? Er is heel wat gaande in baseball... Maar zoals ik al zei, ik was er lange tijd en zag er nooit wat van."
Basketbal
De Amerikaan Scot L. Pollard (1975-) speelde met de Cleveland Cavaliers de NBA-finale. In maart van dat jaar keek hij tijdens een time out recht in de TV-camera en riep:
“Hey kids, do drugs.”
Hij dacht dat de camera niet aanstond, maar het lampje dat bij een opname oplicht was stuk en de scene werd wereldwijd uigezonden. Ironie van het noodlot was dat Pollard als overtuigd Mormoon nooit drugs had gebruikt.
Boksen
De New York Daily News bracht uit dat profbokser Jameel “Big Time” McCline (1970-) in 2005 en 2006 voor meer dan twaalfduizend dollar drugs opsoupeerde. Signature Pharmacy leverde hem stanozolol, nadrolon, groeihormonen, testosteron en tamoxifen, omdat hij nooit gepakt werd mocht hij zijn wereldtitel echter behouden. Begin 2014 raakte bekend dat de politie van Orlando, Florida vier directieleden van de Signature Pharmacy arresteerde en 24 anderen grondig ondervroeg, in een wat op het vlak van anabolicadistributie omschreven werd als een nog groter schandaal dan de BALCO affaire. Men citeerde de namen van bekende atleten en beroemdheden als vaste afnemers bij Signature Pharmacy. De onderzoekers vonden keiharde bewijzen dat testosteron en andere prestatiebevorderende middelen verkocht werden aan professionele baseballspelers, American footballspelers, een voormalige Mr. Olympia, universiteitsatleten, coaches van high school en aan de arts van het footballteam de Pittsburgh Steelers. Dokter Richard A. Rydze (1950-), een voormalig Amerikaans kampioen schoonduiken, kocht via zijn credit card voor honderdvijftigduizend Dollar groeihormonen en testosteron. Als excuus haalde hij aan dat de producten dienden voor het behandelen van zijn patiënten. Een niet nader genoemde arts uit Albany kocht zelfs voor tweehonderdvijftigduizend Dollar veboden producten.
De Amerikaan Roy Jones (1969-) die bij de middelgewichten, super middelgewichten, licht zwaargewichten en zwaargewichten heel wat wereldtitels verzamelde, werd gepakt op androstenedione, het door de International Boxing Federation verboden product was in Amerikaanse drogisterijen echter vrij verkrijgbaar.
Nadat hij in 1995 al eens positief testte op anabolica, liep Mariano Carrera (1980-) in 2007 opnieuw tegen de lamp. Na de gewonnen kamp in Berlijn tegen Javier Castillejo (1968-) vond men clenbuterol in zijn urine.
Maar ook Orlando Salido (1980-) werd na zijn zege op Robert Guerrero (1983-) gepakt, bij hem zat nandrolone in het spel.
Kaspars Kambala (1978-), bijgenaamd 'KAS' of 'More than Rocky Balboa', was professioneel bokser voor hij met zijn 2m06 naar basket overstapte. In april 2007 werd hij voor zijn cocaïnegebruik veertien maanden geschorst. Kas ging in beroep en kreeg er nog tien maanden bij.
Cricket
Van 1982 tot 1996 speelde Paul Smith (1964-) batsman en bowler cricket bij het Engelse Warwickshire. In 1997 bekende hij dat hij het gebruik van cannabis, cocaïne en speed. Die bekentenis kostte hem twee jaar schorsing, waarop hij naar de Verenigde Staten trok. In Los Angeles werd hij bij het project 'Cricket zonder grenzen' betrokken, waarmee men jongeren weg wilde houden van de misdaad. In 2007 publiceerde Smith de onthullende autobiografie ‘Wasted?’, waarin men een zeldzaam inzicht kreeg op de valkuilen van de roem, de tekortkomingen van de manier waarop autoriteiten drugs aanpakten, maar nog meer hoe hij zich tot doel had gesteld om zijn leven te veranderen. Bovendien onthulde hij dat er minstens tien andere beroemde Engelse cricketspelers aan het verboden spul zaten. De schorsing had zijn leven overhoop gehaald, hij zat zowel emotioneel als financieel aan de grond.
Andere spelers ondervonden inmiddels hetzelfde. Shane Warne (1969-), Keith Piper (1969-) en Dermot Reeve (1963-), om het maar bij die drie te houden. Al dient gezegd dat het niet alleen aan de drugs lag, ook het privé leven van Paul Smith verliep zeer chaotisch. Zo had zijn beste vriend Piper een vier jaar durende relatie met de Smith's vrouw.
Gewichtheffen
De Australische Sports Anti-Doping Authority (ASADA) kondigde twee jaar schorsing aan voor Mitchell Mann (1989-) nadat hij twee keer positief testte op Clenbuterol.
De Australische Sports Anti-Doping Authority (ASADA) bevestigde dat het onderzoek van de Amerikaan Richard Young binnen de Australische gewichtheffersscene een georganiseerde drugsbende aan het licht bracht.
Sergo Chakhoyan (1969-) testte positief op benzylpiperazine of BZP. Chakhoyan werd in Armenië geboren, maar vertegenwoordigde later Australië. Hij testte een eerste keer positief tijdens de Goodwill Games van 2001 in Brisbane en werd toen twee jaar geschorst. In april 2007 was het opnieuw van dat, reden waarom hij levenslang kreeg.
De drie anderen waren Camilla Fogagnolo (1986-) en Jenna Myers (1986-), twee vrouwelijke gewichtheffers uit Tasmanië en de Australiër Corran Hocking (1980-).
“Deze schorsingen bewijzen de vastberadenheid van ASADA om de integriteit van het gewichtheffen in Australië te beschermen,” aldus voorzitter Richard Ings, “Clenbuterol is een prestatiebevorderend middel, het wordt vaak gebruikt om astma bij raspaarden te behandelen. Het heeft steroïde eigenschappen en daarom is het gebruik ervan voor sporters verboden.”
De Albanese Fetie Kasaj (1985-) moest na het EK haar zilveren medaille inleveren, omdat ze positief testte op anabolica.
Twee jaar schorsing voor de Roemeen Valeriu Calancea (1980-) nadat hij op het WK in Thailand betrapt was op het gebruik van methandienone.
De in Bulgarije geboren Turk Halil Mutlu (1973-) won drie Olympische titels, vijf WK’s en negen EK’s en verbeterde twintig keer een wereldrecord. In april 2007 vloog hij echter tegen de lamp, de nandrolone die hij gebruikte leverde hem twee jaar schorsing op.
De Pool Michal Wilk (1981-) verloor zijn zilveren medaille van de World Cup 2007, nadat men hem op doping betrapte.
IJshockey
De Amerikaan Sean Hill (1970-) speelde in de NHL professioneel ijshockey bij de Islanders. In 2007 testte hij positief in de kwartfinale tegen de Buffalo Sabres en werd hij twintig wedstrijden geschorst.
Mixed Martial Arts
Qua dopinggebruik was het jaar 2007 een hoogtepunt bij de beoefenaars van de mixed martial arts.
De Amerikaan Jason Winthers maakte het al te bont. Na zijn verlies door technisch KO tegen landgenoot Richard Blake (1976-) kwam uit dat hij aan Stanozolol, Methadone en Morfine gezeten had, maar ook het dierenartsenmiddel Trenbolone werd in zijn urine gevonden. Vierduizend Dollar boete en 21 maanden schorsing luidde het verdict.
Adam Smith (1982-) testte positief op steroïden, cocaïne en marihuana. Hij kreeg 21 maanden schorsing en een boete van vierduizend Dollar.
De Amerikaan Sean Keith Sherk (1973-) werd na zijn overwinning op de Braziliaan Hermes Franca (1974-) betrapt op het gebruik van Nandrolone. De Braziliaan zelf had aan Drostanolone gezeten. Beiden kregen een boete van 2.500 Dollar en werden een jaar geschorst.
De Amerikaan Kit Cope (1977-) nam Boldenone en kreeg hiervoor een boete van 1.167 Dollar plus negen maanden schorsing.
Amper 38 seconden na het startsignaal ging de voormalige NFL speler Johnnie Morton (1971-) tegen het canvas in zijn gevecht tegen Bernard Ackach (1972-), een in Duitsland geboren, maar in Japan levende Ivoriaan. Uit de dopingcontrole achteraf bleek dat de Amerikaan een testosteron ratio had van 8,39, waar dat normaal slechts 6 mocht zijn. Hij kreeg een boete van 2.500 Dollar, mocht fluiten naar zijn gage van honderdduizend Dollar en kwam nadien nooit meer in de ring.
De Braziliaan Royce Grace (1966-) testte positief op Nandrolone en kreeg ook 2.500 Dollar boete en een schorsing van een jaar.
De Amerikaan Jorge Ortis (1976-) moest zijn gevecht tegen landgenoot Jesse Taylor (1983-) stoppen wegens technisch KO, maar werd op Nadrolone betrapt en kreeg hiervoor een boete van 2.500 Dollar en een schorsing van een jaar.
Na zijn verlies door technisch KO tegen de Mexicaanse Amerikaan Frank Shamrock (1972-) werd Phil Baroni (1976-) betrapt op Boldenone en Stanozolol, wat hem een jaar en 2.500 Dollar kostte. In beroep werd de schorsing tot zes maanden herleid.
Na zijn verlies door technisch KO tegen de Fransman Jess Liaudin (1975-) bleek dat de Hawaiïaan Anthony Torres (1973-) anabolica had gebruikt.
Omwille van een gebroken rib moest de Canadees Bill Mahoud (1967-) zijn kamp tegen de Amerikaan Bobby Soutworth (1969-) staken. Na het gevecht bleek ook nog dat hij Drostanolone gebruikt had en dat kostte hem een jaar schorsing en 2.500 Dollar boete.
Ook de Amerikaan Ruben Villareal (1970-) verloor zijn gevecht door technisch KO van landgenoot Jimmy Ambriz (1977-), maar werd na de kamp betrapt op het gebruik van 4-Hydroxytestosterone. Een jaar schorsing en een boete van 2.500 Dollar was het gevolg daarvan.
De Braziliaan Alexander Crispim (1976-), een tweede dan jiu jitsu, beoefende ook de mixed martial arts. Na zijn overwinning tegen de Amerikaan Clint Coronel (1981-) bleek dat hij Desoxymethyltestosterone had genomen en kreeg ook hij een jaar schorsing en 2.500 Dollar boete.
De Amerikaan Dennis Hallman (1975-) versloeg met veel overtuiging landgenoot Jermeiah Metcalf (1980-), maar bleek dat met behulp van Drostanolone en Nandrolone te hebben gedaan, waarvoor hij een jaar geschorst werd en 2.500 Dollar mocht ophoesten.
Kazuhiro Nakamura (1979-), derde dan in het Judo, legde zich ook toe op mixed martial arts, maar werd na een kamp op het gebruik van marihuana betrapt. Hij kreeg hiervoor een boete van vijfhonderd Dollar en drie maanden schorsing
Mountainbike
In mei testte de Duitse mountainbikster Ivonne Kraft (1970-) positief op fenoterol, een product voor de behandeling van astma. Ze kwam er met een waarschuwing vanaf, omdat ze als excuus aanhaalde dat de inhaler van haar moeder ontploft was en zij het product blijkbaar accidenteel had ingeademd.
In augustus werd de Oostenrijkse mountainbiker Michael Weiss (1981-) geschorst omdat er te hoge hematocrietwaarden in zijn bloed werden gevonden. In 2009 beschuldigde zijn landgenoot, ex-wielrenner en dopingzondaar Bernhard Kohl (1982-) hem van nieuw dopinggebruik. In april 2010 sprak de Oostenrijkse antdopingscommissie hem na een onderzoek vrij. In 2011 kreeg hij echter twee jaar aan zijn been voor een dopingdelict uit 2005, waar hij bloeddoping toegepast had.
Rugby
Sireli Masibalavu Naqelevuki (1980-) van de Fiji-eilanden, testte positief op cannabis, waarop hij drie maanden geschorst werd.
Rupeni Caucaunibuca (1980-) uit de Fiji eilanden leverde een positief plasje af op marihuana wat drie maanden toekijken betekende. Hij werd omwille van dat feit ook niet opgeroepen om met Fiji naar de World Cup te gaan.
Ook Vilimoni Delasau (1977-) van de Fiji eilanden plaste positief op cannabis, hij werd acht maanden aan de kant geschoven.
Skiën
Vijftien Oostenrijkse biathleten, verzorgers en functionarissen werden levenslang geschorst omdat ze op de Olympische Winterspelen doping hadden gebruikt of geleverd. Het Oostenrijks Olympisch Comité moest een boete van een miljoen Dollar betalen.
In maart op de laatste dag van de WK cross country skiën in het Japanse Saporo, eindigde de Rus Sergey Shiryayev (1983-) elfde in de 15km. Na een positieve test op EPO werd hij echter uit de rangschikking gesloten en kreeg hij samen met twee Russische coaches twee jaar schorsing.
De Kazak Yevgeniy Koshevoy (1984-) nam eveneens deel aan de cross country, maar werd na de 7,5km betrapt op doping en twee jaar geschorst.
De Russische Irina Khazova (1984-) werd in het cross countrynummer 7,5km betrapt op doping en twee geschorst.
De Oostenrijkse cross country skiër Johannes Eder (1979-) eindigde op het WK in Sapporo vierde op de 15km. In november kondigde de Internationale skifederatie aan dat Eder en zijn landgenoten Roland Diethard (1973-), Jurgen Pinter (1979-) en Martin Tauber (1976-) twee jaar geschorst werden omdat ze tijdens de Winterspelen van het jaar voordien een positieve dopingtest hadden afgeleverd. Later werd die straf omgezet tot levenslang.
Tennis
De 24-jarige Braziliaan Marcelo Melo (1983-), een prima dubbelspeler, werd na The Artois Championships in Londen twee maanden geschorst voor zijn positieve test op isometeptine. Hij kreeg die milde straf, omdat niet bewezen was dat hij dit middel gebruikte om zijn prestaties te verhogen.
De Tsjech Karel Novacek (1965-) werd op het gebruik van cocaïne betrapt en daarvoor twee jaar geschorst.
De Zwitserse Martina Hingis (1980-), ooit 209 weken lang de nummer een in het vrouwentennis, winnares van vijf Grand Slam titels in het single en liefst negen in het dubbel, kondigde in november 2007 haar afscheid aan na een positieve cocaïnetest op Wimbledon. Ze ontkende echter het gebruik en ging in beroep tegen de opgelegde schorsing. Volgens haar had iemand witte pilletjes, die op zoetstof geleken in haar fruitsap gegooid.
Op de Open de Moselle, een indoor tennistornooi in het Franse Metz, werden bij de Duitser Maximilian Abel (1982-) sporen van cocaïne gevonden, waarvoor hij twee jaar geschorst werd.
Triathlon
Na de Asian Games werd de winnares van de triathlon Wang Hongni (1982-) wegens dopinggebruik twee jaar geschorst, waardoor ze de Olympische Spelen in eigen land miste.
Voetbal
Een studie in Kameroen openbaarde een massaal dopinggebruik in het lokale voetbal. Van de 1.115 bevraagden bekende meer dan de helft dat ze stimulantia namen zoals cannabis en cocaïne. Bij de apotekers antwoordde 54% dat ze heel regelmatig met voorschriften voor stimulantia, anabolica en corticosteroïden geconfronteerd werden.
In juni verklaarde de vroegere Duitse bondstrainer Peter Neururer (1955-) aan 'Sport Bild' dat Captagon eind van de jaren '80 zeer gegeerd was en dat zeker 50% van de spelers het gebruikte.
"Je kon zien welke speler Captagon gebruikte. De ogen stonden anders, hij werd niet meer moe en reageerde extreem bizar. Soms was het complete waanzin."
De verklaringen van Neururer werden beaamd door Jens Lehmann (1969-), de ex goalie van de nationale ploeg, Günter Schlipper (1962-), ex-profi bij Schalke 04 en de trainers Benno Möhlmann (1954-) en Hans-Werner Moors (1950-).
Naar zijn mening over doping gevraagd antwoordde de Duitse ex-international Paul Breitner (1951-):
"Een voetballer die ervan overtuigd is dat hij met doping een vaste plaats krijgt in de ploeg, dat hij tot de overwinning zal bijdragen of dat hij meer geld kan verdienen, waarom zou die geen doping nemen? De motivatie om zich te doperen is bij voetballers even groot als bij wielrenners. Ik heb genoeg wedstrijden meegemaakt waar ik spelers voor mij had met schuim op de mond. Die konden zelfs niet meer rechtdoor kijken."
De Gabonees Henri Antchouet (1979-) voetbalde in Portugal op hoog niveau. In augustus kreeg hij twee jaar schorsing na een positief dopingonderzoek.
Michael Arroyo (1987-) uit Equador speelde aanvallende middenvelder bij Emelec en werd in de wedstrijd van zijn club tegen Deportiva Cuenca op het gebruik van marihuana betrapt, hij mocht zes maanden toekijken vanuit de tribune.
Marco Borriello (1982-) voetbalde in de Italiaanse hoogste reeks bij AC Milan, maar na de wedstrijd tegen AS Roma werden sporen cortisone gevonden, waarvoor hij drie maanden geschorst werd.
Alban Dragusha (1981-), een Albanese voetballer van Kosovaarse oorsprong, werd na de UEFA cup wedstrijd van zijn team FK Bežanija tegen het Servische Fudbalski klub Bežanija twee jaar geschorst omdat hij verboden middelen had gebruikt.
Stan Lazaridis (1972-) een Australische voetballer met Griekse roots, werd door de Australian Sports Anti-Doping Authority twaalf maanden geschorst wegen het gebruik van Finasteride, een middel tegen kaalheid dat verboden producten maskeert.
Jamie Stuart (1976-) speelde verdediger bij het Engelse Charlton Athletic. In 1997 testte hij al eens positief op cocaïne en cannabis, waarvoor hij toen zes maanden gekregen had. In novemberwas het opnieuw prijs. Zijn straf werd met nog eens drie maanden verzwaard omdat hij twee maanden voordien in competitie moedwillig de kaak van Chris Beardsley (1984-) van York City op twee plaatsen had gebroken. Bovendien moest hij een ontwenningskuur volgen en werd hij door zijn club aan de deur gezet. Stuart was de vierde Charlton speler op drie jaar tijd die betrapt werd.
De Braziliaan Ricardo Lucas (1974-), beter gekend als Dodô testte in na de wedstrijd Botafogo-Vasco da Gama positief op amfetamines. De Braziliaanse voetbalbond schorste hem eerst dertig dagen, maar sprak hem nadien vrij. De FIFA en de WADA gingen daartegen in beroep bij het Internationaal Sportgerechtshof dat hem twee jaar aan zijn broek lapte.
De Braziliaan Romario (1966-), oud speler van PSV Eindhoven en van Barcelona, speelde op het einde van zijn carrière terug in zijn thuisland, maar werd vier maanden geschorst nadat hij positief testte op Finasterid, een haargroeimiddel dat het gebruik van anabolica te maskeert.
Wielrennen
In februari werden de voormalige Franse beroepsrenners Rene Foucachon (1966-) en Pierre-Henri Menthéour (1960-2014) tot drie en zes maanden voorwaardelijk veroordeeld. Als sportbestuurder van de ploeg ‘Cyclisme en Finistère’ zou Menthéouir het gebruik van doping aangemoedigd en vergemakkelijkt hebben, Foucachon leverde hem de uit Italië gesmokkelde EPO en anabolica.Menthéour, die inmiddels cameraman was geworden bij Eurosport, overleed in 2014 aan kanker. Geruchten wilden dat die ziekte veroorzaakt werd door een 'verjongingstherapie', die de Franse arts Bernard Sainz (1943-) ofte Dr. Mabuse hem voorgeschreven had.
In februari testte de Italiaan Marco Fertonani (1976-) in de Ronde van de Middelandse Zee, waarvoor hij twee jaar geschorst werd positief op testosteron.
In maart klaagde een Belgische onderzoeksrechter negentien leden aan van de voormalige Lotto Ploeg, o.a. sportdirecteur Jean-Luc Vandenbroucke (1955-) en renner Thierry Marichal (1973-) waren bij de beschuldigden. Marichal verhandelde de ‘pot belge’, Vandenbroucke sjoemelde met de boekhouding. De bal kwam aan het rollen na de positieve Clenbuterol test van de Oezbeek Djamolidine Abdoujaparov (1964-) in de Tour de France van 1997.
In zijn biografie uit 2007 bekende de Deen Bo Hamburger (1970-) dat hij van 1995 tot 1997 EPO had gebruikt. Voordien ontkende hij steeds luidkeels dat hij tijdens zijn sportcarrière verboden middelen gebruikt had.
In mei publiceerde één van de bekendste soigneurs uit het wielerpeloton zijn memoires 'En maar spuiten, en maar zwijgen. Iedereen was op de hoogte. Er waren geen geheimen'. In het peloton was Jef D'hont (1941-) bekend als 'Jef Bidon', omdat hij de drinkbus van zijn renners met een cocktail van cafeïne, persantine en alupent vulde waardoor ze volgens hem onoverwinnelijk werden.
"Ik heb de renners van Telekom ook tienduizenden eenheden Epo ingespoten'"
Spaanse en Italiaanse ploegen kwamen bij hem aankloppen, o.a. de verzorger van Miguel Indurain (1964-). Tachtig kilometer voor de streep dronken de renners de bidon leeg, een halfuur later voelden ze al de uitwerking. Op die manier won Roger De Vlaeminck (1947-) Milaan-San Remo en zijn eerste Parijs-Roubaix, bovendien werd hij niet gepakt. Ook Fons De Wolf (1956-) won de Primavera met de hulp van D’hont. Het goedje werd later in spuiten aangeboden en die gebruikte Marc Demeyer (1950-1982) om vlot over de bergen te geraken.
3 mei 2007
De memoires van D’hont veroorzaakten een sneeuwbaleffect. Op 3 mei ontsloeg T-Mobile haar twee sportartsen Andres Schmid en Lothar Heindrich, omdat ze in de Tour de France van 1996 met EPO hadden geëxperimenteerd.
21 mei 2007
De Duitser Bert Dietz (1969-) gaf als eerste toe dat hij tijdens de Ronde van Frankrijk bij het T-Mobile EPO had gebruikt.
22 mei 2007
De Duitser Christian Henn (1964-) was de volgende in het rijtje:
“Zo ging het er in die tijd aan toe: of je stond aan de top, of je lag buiten. ».
23 mei 2007
De Duitser Udo Bölts (1966-) bekende publiekelijk zijn gebruik van EPO en groeihormonen tijdens de Tour de France van 1996 en 1997. Als gevolg van deze bekentenis diende Bölts daags nadien zijn ontslag in als sportbestuurder van het team Gerolsteiner.
24 mei 2007
De Duitsers Rolf Aldag (1968-) en Erik Zabel (1970-) bekenden dat zij in de Tour de France van 1996 EPO hadden gebruikt. Zabel voegde er aan toe dat hij slechts een week experimenteerde, maar ermee stopte omwille van de ernstige bijwerkingen, zoals overvloedig zweten en een zwakke pols. Hij bood ook publiekelijk zijn excuses aan voor zijn leugens over het EPO gebruik uit het verleden.
24 mei 2007
Lothar Heinrich en Andreas Schmid, de twee ontslagen sportartsen van T-Mobile, bekenden dat ze de renners in de jaren 1990 hielpen doperen. Maar Schmid voegde eraan toe:
“De sporters wisten wat ze deden en zijn er nooit toe verplicht geworden.”
25 mei 2007
De Deen Bjarne Riis (1964-) won de Tour de France van 1966, maar gaf na de bekentenissen van zijn ploegmaats eveneens toe dat hij dat met behulp van EPO, groeihormonen en cortisone had gedaan:
“Op zeker ogenblik was doping een deel van mijn dagelijks leven.”
Riis verklaarde dat hij de EPO zelf kocht en inspoot, maar dat de Belgische teamdirecteur Walter Godefroot (1943-) een oogje dicht kneep over het dopinggebruik van zijn ploeg.
24 mei 2007
Diezelfde dag nog reageerde Walter Godefroot (1943-):
"In 1966 bracht ik als eerste het UCI ervan op de hoogte dat er in het peloton eigenaardige dingen gebeurden die schadelijk waren voor de gezondheid van de renners. Zelf was ik helemaal niet betrokken bij de medische begeleiding van de renners. Ik heb niemand tot doping aangezet, maar ik voelde dat er abnormale dingen gebeurden.”
In verband met Godefroot schreef Jef D’hont in zijn boek:
"Alles wat tijdens een controle niet kon opgespoord worden, was volgens Walter geen doping.”
7 juni 2007
Op 7 juni schrapten de organisatoren de Deen Bjarne Riis (1964-) uit het palmares van de Tour de France 1996.
“Hij gaf toe dat hij zich dopeerde, dus kan hij niet als winnaar van de Tour 1996 beschouwd worden,” luidde het, “het schijnt ook dat het UCI hem gevraagd heeft om zijn gele trui in te leveren en dat hijzelf vindt dat hij niet waardig is geweest.”.
13 juli 2007
Iets meer dan een maand na de gele trui van Bjarne Riis werd ook de groene trui van Erik Zabel (1970-) geschrapt.
De Italiaan Eddy Mazzoleni (1973-) eindigde derde in de Giro d’Italia, maar Astana maakte op 16 juni bekend dat zijn contract verbroken was wegens zijn betrokkenheid in de Italiaanse dopingaffaire ‘Oil for drugs’. Mazzoleni werd het jaar nadien door de disciplinaire commissie van de Italiaanse wielerbond twee jaar geschorst.
De Kazak Andrey Kashechkin (1980-) testte positief op trainingskamp in Turkije, waarna Astana hem ontsloeg. De Tour de France had hij dat jaar niet uitgereden omwille van dopingperikelen rond ploegmaat Aleksandr Vinokoerov (1973-).
Enkele dagen na zijn gedwongen vertrek uit de Tour maakte de Duitse wielerbond bekend dat er bij een onaangekondigde controle in juni hoge testosteron gehaltes werden gevonden in het bloed van de Duitser Patrik Sinkewitz (1980-). Nadat hij de beschuldigingen eerst met klem ontkende, ging hij eind juli toch over tot bekentenissen. Hij werd stante pede ontslagen, kreeg een jaar schorsing aangesmeerd en veertigduizend Euro boete. Naar aanleiding van het hele gebeuren stopten de Duitse TV-zenders ARD en ZDF hun uitzendingen over de Tour de France.
De Duitser Matthias Kessler (1979-) eindigde vierde in de Belgische klassieker de Waalse Pijl. Het plasje achteraf vertoonde echter sporen van testosteron. Het excuus luidde dat hij een product had genomen met Chinese tekens op de verpakking die hij niet verstond. Astana gooide hem buiten en hij kreeg de gebruikelijke twee jaar schorsing aan zijn broek.
De Italiaan Giuseppe Muraglia (1979-) testte na de Clasica de Almeria positief op hCG. Hij werd twee jaar aan de kant gezet en ook buitengesmeten door zijn team.
De Australiër Nathan O'Neill (1974-) was vooral een tijdritspecialist. In augustus tijdens de Tour of Elke Grove leverde hij een positieve test af op fentermine en hij bekende het gebruik toen ook het B-staal positief was. Vijftien maanden schorsing luidde het verdict en zijn contract bij Health Net Pro Cycling werd ontbonden.
T-Mobile bedankte de Italiaanse profi Lorenzo Bernucci (1979-) in september voor bewezen diensten nadat hij positief reageerde op Sibutramine. In 2011 werd hij vijf jaar geschorst, nadat men bij een inval in zijn huis meerdere verboden middelen aantrof. Zijn toenmalig team Lampre schopte hem daarop aan de deur.
In november meldde het Duitse weekblad Focus dat Jan Ullrich (1973-) zich tijdens de door hem gewonnen Tour de France van 1997 gedopeerd zou hebben. Het magazine baseerde zich op afgeluisterde telefoontjes tussen zijn toenmalige Belgische sportbestuurder Rudy Pevenage (1954-) en Jef d'Hont (1941-), de voormalige Belgische soigneur van Telekom. d'Hont onthulde in zijn 'Memoires' dat hij Ulrich in 1996 EPO had ingespoten.
Worstelen
De Noorse Gudrun Høie (1970-) kroonde zich in 1989, 1990, 1993 en 1998 tot wereldkampioen in het worstelen. Dat laatste jaar voegde ze daar een Europese titel Sumoworstelen aan toe, maar in 2007 kwam ze in het nieuws omdat ze haar whereabouts niet had ingeleverd. De daaraan verbonden schorsing betekende dat ze de Spelen van 2008 in Beijing mocht vergeten.