Olympische Spelen Anekdotes

"Ik ben verbitterd over de verklaringen van de plotse dood bij sporters. Het is onaanvaardbaar dat men beweert dat het hun lot was, dat het om natuurlijke doodsoorzaken gaat. Deze sterfgevallen zijn het gevolg van medicatie waarmee tijdens inspanningen gedopeerd wordt en die het organisme aanzienlijk veranderen. Waarom weigert men studies die de effecten van groeihormonen op het hart van de atleet onderzoeken? Omdat men het niet wil weten."

Dokter William Lowenstein (1954-), hoofd van de onderzoeksafdeling verslaving en behandeling in het Parijse Institut Baron-Maurice-de-Rothschild, die heel wat sporters onder zijn patiënten telde, stelde in het dagblad 'l'Humanité' het volgende:

"De met anabolica verbonden risico's op kanker en het risico op plotse dood die onlosmakelijk verbonden zijn met het gebruik met amfetamines, corticoïden, EPO en groeihormonen zijn goed gekend en worden door het vroege overlijden van meerdere sporters bewezen, evenals de psychische complicaties zoals aggresiviteit, grootheidswaanzin en delirium die met het merendeel van deze verbindingen samenhangen."

De Griekse journalist Philippos Syrigos (1948-2013) onderzocht heel wat dopinggevallen voor zijn krant 'Eleftherotypia'. Zo versloeg hij ondermeer het dopingschandaal van de Olympiërs Kostas Kenteris (1973-) en Katerina Thanou (1975-), maar schreef hij ook over het hooliganisme, de torenhoge schulden van ommige Griekse voetbalclubs en de deals die gepaard gingen met de Olympische Spelen van 2004 in Athene. Bij het verlaten van de studio's van radio Sport FM in Kallithea, Athene in oktober 2004 sloegen drie gemaskerde mannen hem met ijzeren staven in elkaar. Syrigos werd in allerijl naar het ziekenhuis gevoerd waar hij met spoed geopereerd werd, maar zijn aanvallers werden nooit gevat. Syrigos overleed op 65-jarige leeftiijd aan kanker.

Doping in de DDR

“Opmerkelijke toename van prestaties werden eveneens in de zwemwedstrijden bij de vrouwen genoteerd... Uit onze ervaringen tot nu toe kan men concluderen dat vrouwen qua sportprestaties het grootste voordeel halen uit de behandelingen met anabole hormonen ... Het prestatiebevorderend effect is opvallend hoog na de eerste toediening van anabole hormonen, vooral bij junior atleten.”

“Haar benen met inbegrip van het binnenste deel van de dij zijn sterk behaard en het schaamhaar strekt zich reeds uit tot aan de navel. Noodgedwongen moet ze zich scheren. Vervolgens heb ik verschillende keren met haar gepraat, want volgens het goedgekeurd programma had ze pas vanaf vorig jaar anabolica moeten krijgen. Vrij vlug werd duidelijk dat haar coach haar deze ondersteunende middelen al vanaf haar vijftiende toediende. Aanvankelijk werd haar uitgelegd dat ze vitaminetabletten slikte. Toen ze de veranderingen van haar lichaam merkte, begreep ze echter dat het anabole steroïden waren. ... Omwille van deze omstandigheden had ze reeds besloten om met prestatiesport te kappen….”

“...tien topsporters werden voor hospitalisatie doorverwezen en ondergingen uitgebreide diagnostische tests. De testresultaten gaven aan dat er door het toenemend alcoholgebruik van sommige topsporters, gecombineerd met de inname van anabole steroïden, leverschade was opgetreden, bij sommigen zelfs met een aanzienlijke vergroting van het orgaan (hepatomegalie). Bij de vrouwelijke atleten worden deze schadelijke effecten door de contraceptie bovendien verergerd. Bij twee geteste atleten was de leverbeschadiging zo ver gevorderd dat het onverantwoord was om ze nog op hoog niveau te laten verder sporten.”

De Amerikaan Ricky Williams (1977-), running back bij de Baltimore Ravens in de National Football League, testte positief op marihuana en gezien het al de tweede keer was kreeg hij vier wedstrijden schorsing en een boete van 650.000 dollar. Toen er in augustus 2004 geruchten over een derde positieve controle opdoken, kapte hij met de sport.

De Amerikaanse autorenner Kevin Grubb (1978-2009) was actief in de NASCAR competitie en testte in maart positief op verboden middelen. Hij werd meteen geschorst, maar mocht twee jaar later herbeginnen op voorwaarde dat de NASCAR administratie hem onaangekondigd mocht controleren. Grubb aanvaardde die voorwaarde, maar in september 2006 weigerde hij de controle na een crash op het circuit, wat hem een levenslange schorsing opleverde. ’s Anderendaags kwam hij terug op zijn weigering met het smoesje dat hij door het ongeval en de daarmee gepaard gaande hersenschudding niet meer helder kon denken en bood hij aan om toch te testen. Maar de bond hield het been stijf en de schorsing bleef. In mei 2009 trof men Grubb dood aan in een hotelkamer in Henrico County, Virgina, hij had zich een kogel door het hoofd gejaagd.

Op 10 oktober stierf Ken Caminiti (1963-2004), derde baseman in de Major League Baseball, aan een overdosis drugs. De Amerikaan worstelde zijn hele carrière al met alcohol- en drugsproblemen. Hij bekende dat het alcoholgebruik in 1994 begon en dat hij zich in 2000 voor een ontwenningsprogramma had ingeschreven. In 2002, in een coverstory voor het weekblad 'Sports Illustrated' bevestigde hij dat hij tijdens zijn MVP seizoen van 1996 steroïden gebruikte en daarna nog vele jaren lang. Maar Caminiti zat ook aan de cocaïne. In maart 2001 werd hij voor het bezit ervan gearresteerd en veroordeeld tot een proefperiode. Toen hij tijdens die proefperiode toch positief testte op cocaïne, moest hij zich laten opnemen. In september 2004, enkele dagen voor zijn dood werd hij voor de vierde keer betrapt. Hij stierf in het Lincoln hospitaal in The Bronx, New York, waar men eerst een hartinfarct als doodsoorzaak noteerde, maar de resultaten van de autopsie gaven “een acute intoxicatie als gevolg van cocaïne en opiaten, met coronair vaatlijden en cardiale hypertrofie als bevorderende factoren”.

“Vanaf de eerste minuut dat ik met competitief bodybuilding startte begonnen mijn hartproblemen. Om steeds maar struiser te worden at ik dagelijks vijf tot zeven kilo rood vlees en geen groenten. En omwille van de suikers liet ik ook het fruit ongemoeid. Het ergste waren de chemicaliën. Ik herinner mij nog levendig al die eenzame dagen in hotelkamers waar ik net voor de competitie onaanvaardbare dingen deed met mijn lichaam: steroïden, groeihormonen, diuretica alles wat wij als bodybuilders nemen om een bepaalde look te bereiken. Het beïnvloedde mijn hele leven. Aan alle jongeren die een armomtrek van 55 cm nastreven en kuiten van 50 cm omvang zou ik willen zeggen ’Verander je houding’. Zorg ervoor dat je je lichaam gezond houdt, want je hebt het nog lang nodig. Het gaat heel snel bergaf, nog sneller als je gezondheid verdwenen is en je niets hebt om terug te vallen”

De Pool Mariusz Zbigniew Pudzianowski (1977-) kroonde zich vijf keer tot World’s Strongest Man en werd in die competitie ook twee keer tweede. In 2004 eindigde hij derde op de Bahamas, maar werd hij wegens dopinggebruik gediskwalificeerd en een jaar geschorst. In 2005 haalde hij de titel echter opnieuw binnen.

Carlo Del Fava (1981-) speelde rugby bij het Engelse Newcastle Falcons, maar werd ook voor het Zuidafrikaanse juniorenteam opgeroepen. Na een interland bleek hij Stanozolol gebruikt te hebben. 

Skiën

Na de afdaling van de Wereldbeker in Lake Louise testte de Oostenrijker Hans Knauß (1971-) positief op nandrolone, waarop de Internationale Skifederatie FIS hem achttien maanden naar de kant stuurde.

De Duitse Nina Kraft (1968-) won de Ironman van Hawaiï, maar werd nadien gediskwalificeerd toen de dopingtest uitwees dat ze EPO had gespoten. Dat gaf ze ook toe en de Duitse Triathlon Federatie schorste haar twee jaar, wat in beroep gehalveerd werd. Er volgde een golf van verontwaardiging die zelfs escaleerde tot doodsbedreigingen. Ze belandde in een neerwaartse spiraal en moest psychiatrisch behandeld worden.

De Zuidafrikaan Arthur "10111" Zwane (1973-) speelde in eigen land middenvelder bij Kaizer Chiefs, hij testte positief op de anabole steroïde methyltestosteron wat hem twee jaar schorsing opleverde. Nadien werd de straf verminderd tot zes maanden.

De Italiaan Jonathan Bachini (1975-) was een beloftevolle middenvelder, die in de hoogste afdeling voor Lecce, Udines, Juventus, Brescia, Parma en Siena speelde en regelmatig voor het nationaal elftal werd opgeroepen. In september testte hij positief op cocäine en moest hij negen maanden aan de kant blijven. In december 2005 was het opnieuw raak waarop de Italiaanse voetbalbond hem levenslang schorste.

De Chileense doelverdediger Nicolás Peric (1978-) testte positief op cocaïne na de achtste finale van de Zuidamerikaanse beker tegen Bolivië en kreeg daarvoor een schorsing van zes maanden.

De Spaanse renner Jesús Manzano (1978-) werd op het gebruik van verboden producten gepakt en daarvoor geschorst.
 

In een interview met de Spaanse krant Diario AS verklapte Manzano hoe hij bij zijn voormalige wielerploeg Kelme systematisch doping kreeg toegediend. Hij vernoemde EPO, groeihormonen en cortisone. Zijn bekentenissen leidden tot een onderzoek en de maand nadien werden meerdere leden van het Kelme team ondervraagd. Ook ploegarts Eufemiano Fuentes (1955-) (foto) kwam aan de beurt evenals zijn voorgangers de Peruviaanse arts Walter Virú en de Spaanse arts Alfredo Córdova. Begin 2006 startte het onderzoek naar de dopingpraktijken officieel.

Jesus Manzano (1978-) demonstreerde hoe hij zichzelf verboden producten inspoot. Tien dagen na zijn onthullingen leken de verhalen van Philippe Gaumont (1973-2013) kindersprookjes in vergelijking met datgene wat Manzano onthulde.

Ook de Schot David Millar (1977-), in 2003 nog wereldkampioen tijdrijden en ploegmaat van Gaumont, gaf zijn EPO gebruik toe. Hiervoor werd hij twee jaar op non-actief gezet, kreeg hij bij Cofidis de bons en moest hij 1.250 Euro boete betalen. Bij een huiszoeking vond de Franse politie in zijn appartement twee lege ampullen Eprex en evenveel gebruikte spuiten, waarop hij in de gevangenis van Biaritz werd opgesloten.

Een en ander was het gevolg van de arrestatie van Bogdan Madejak, de Poolse verzorger van Cofidis die verdacht werd van het verhandelen van doping. Maar het was ook een uitloper van de beschuldigingen van Gaumont, die beweerde dat Millar ploegarts Jean-Jacques Menuet (foto) had aangezet om zowel bij Gaumont als bij Cedric Vasseur (1970-) doping in te spuiten.
 

Millar bekende ook dat hij dokter Jesus Losa van het Euskaltel team eind 2001 geconsulteerd had en dat die hem jaarlijks voor twaalfduizend Euro EPO inspoot, waardoor Millar zijn jaarinkomen van tweehonderdvijftigduizend naar achthonderduizend Euro zag stijgen. Voorts verklapte hij dat hij de twee tijdens de huiszoeking gevonden ampullen en spuiten bewaarde als aandenken van zijn wereldtitel uit 2003. Dank zij die doping zou hij in die titelstrijd 25 seconden sneller hebben gereden.

Op het ogenblik dat verzorger Boguslaw Madejak gearresteerd werd, deed men een huiszoeking bij de voormalige Franse Cofidis renner Robert Sassone (1978-), waar enorme hoeveelheden testosteron, EPO en amfetaminen gevonden werden. Op datzelfde moment werd de voormalige Poolse Cofidis renner Marek Rutkiewicz (1981-) in de Parijse luchthaven Charles de Gaulle gearresteerd met een tas vol verboden producten.

Tijdens de Redlands Bicycle Classic testte de Amerikaanse renner David Fuentes (1973-) positief op anabole steroïden en daarvoor werd hij twee jaar geschorst.

Na de voorjaarsklassiekers van 2004 stopte de Belg Johan Museeuw (1965-) plots met wielrennen toen verhalen over vermeend dopinggebruik opdoken. Aan de hand van afgetapte telefoongesprekken en SMS’jes bleek dat hij bij de Belgische dierenarts José Landuyt (1949-) de verboden middelen Aranesp en EPO kocht. In oktober 2004 kreeg hij van de Belgische Wielerbond vier jaar schorsing waarvan de helft voorwaardelijk. In 2005 volgde een officiële aanklacht over mogelijk bezit van EPO, Aranesp en het zwangerschapshormoon Dexamethason en werd hij doorverwezen naar de correctionele Rechtbank.

Op een persconferentie in 2007 gaf de 'De Leeuw van Vlaanderen' zijn dopinggebruik toe. Hij had dat eerder willen doen maar sportbestuurder Patrick Lefevere (1956-) raadde hem dat telkens opnieuw af. In december 2008 veroordeelde de Rechtbank van Kortrijk Musseeuw tot zes maanden voorwaardelijk en een boete van vijftienduizend Euro. In een interview in 2012 met het Belgisch weekblad HUMO bekende Museeuw dat zijn echtscheiding het gevolg van dopinggebruik was, omdat hij in die periode waanzinnige dingen deed, waarover hij geen details wilde prijsgeven.

Na een positieve dopingtest op Erythropoietin (EPO) kreeg de Amerikaanse baanrenner Joey D'Antoni (1977-) twee jaar schorsing van het United States Antidoping Agency.
 

De Belg Dave Bruylandts (1976-) werd na een sterk voorseizoen, met een derde plaats in de Ronde van Vlaanderen, betrapt op EPO en twee jaar geschorst. Nadat er bij een huiszoeking stimulerende middelen werden gevonden kreeg hij de bons van zijn ploeg en stopte hij met wielrennen.

De Italiaan Danilo Di Luca (1976-) mocht niet in de Ronde van Frankrijk starten omdat hij betrokken was bij het Oil-for-Drugs programma, waarin ook de Italiaanse sportarts Carlo Santuccione (1947-) een hoofdrol speelde. Eigenaardig genoeg werd Di Luca in 2007 vrijgesproken. Eind 2008 werd kreeg hij vier maanden schorsing voor zijn contacten met een Italiaanse dopingarts. Op 22 juli 2009 raakte bekend dat Di Luca tijdens de Giro d’Italia positief had getest op de EPO-variant CERA. Op 28 oktober 2010 eiste het UCI tweehonderdtachtigduizend Euro schadevergoeding van de Italiaan.
 

Tijdens de Ronde van Frankrijk testte de Belgische renner Christophe Brandt (1977-) positief op methadone, waarop hij de Tour moest verlaten en zijn ploeg hem ontsloeg. De Belgische Wielerbond sprak hem later echter vrij omdat het methadongehalte te klein was om bewust te zijn ingenomen. Brandt keerde terug naar zijn ploeg, maar kwam in augustus tijdens de Schaal Sels zwaar ten val. Hij werd afgevoerd met een gescheurde milt, een gedeeltelijk verbrijzelde bovenarm, vier gebroken ribben die zorgden voor een klaplong. Op de koop toe moest een nier verwijderd worden.
   

De Italiaan Stefano Casagrande (1962-) en de Sloveen Martin Havstija (1969-) werden door tourbaas Jean-Marie Leblanc (1944-) uit de Tour de France gekieperd toen bleek dat de Italiaanse justitie een dopingonderzoek naar hen was gestart.

De Amerikaan Tyler Hamilton (1971-) begon zijn sportcarrière als beloftevol skiër aan de University of Colorado, maar na een rugblessure schakelde hij in 1991 over op wielrennen. Op de Spelen van 2004 won hij het tijdrijden, maar moest hij de gouden medaille een maand later inleveren toen bleek dat hij bloeddoping had ondergaan. Enkele dagen later maakte het IOC bekend dat Hamilton zijn goud toch mocht houden, omdat het B-staal in het Atheense dopinglaboratorium door verkeerd invriezen onbruikbaar was geworden. Ondanks dit alles schorste de wielerbond hem twee jaar. In 2007 reed hij voor Tinkoff Credit Systems, maar werd hij in de helft van het seizoen op non-actief gezet voor zijn mogelijk aandeel in de Operación Puerto-dopingzaak. Na een nieuw positief dopinggeval zette Hamilton in april 2009 een punt achter zijn carrière. In mei 2011 bekende hij zijn hele dopingverleden, maar beschuldigde hij ook landgenoot en ex-ploegmaat Lance Armstrong (1971-) van EPO gebruik. Later raakte bekend dat hij de gouden medaille van de Spelen van 2004 bij het Amerikaanse anti-dopingbureau (USADA) had ingeleverd.

De week nadat hij tweede eindigde in de Vuelta, testte de Spanjaard Santiago Pérez (1977-) positief op bloeddoping. Het leverde hem twee jaar schorsing op.

Bij werd Jeremy Yates (1982-) vond men een onaanvaardbaar hoog testosterongehalte. Toen de Nieuw Zeelandse renner een tweede afname weigerde werd hij door de Belgische bond twee jaar geschorst en verbrak Crédit Agricole zijn contract.

De Amerikaanse wielrenner Adam Bergman (1980-) kreeg voor zijn EPO gebruik twee jaar schorsing aan zijn broek van het USADA. Eerst ontkende hij in alle toonaarden, maar in februari 2006 ging hij over tot bekentenissen. 

Op het Oostenrijks kampioenschap eindigde Christian Pfannenberger (1979-) tweede, maar de dopingplas achteraf onthulde dat hij daarvoor epitestosteron had gebruikt, wat hem twee jaar schorsing kostte.

De internationale zwemfederatie FINA publiceerde de lijst van haar dopingzondaars uit 2004.

• Kregen elk twee jaar schorsing: de Italiaanse marathonzwemmer Giorgia Squizzato voor closterbol, de Braziliaanse zwemmer Leonardo Costa (1977-) en de Braziliaanse zwemster Julyana Bassi Kury (1983-) voor stanozolol, de Amerikaanse synchroonzwemsters Mary Hofer en Lindsay Devaney voor weigeren van een test, de Italiaanse waterpolospeler Roberto Barbaro voor norandrosterine, de Zuidafrikaanse waterpolospeler Anthony Steward voor cocaïne, de Amerikaanse zwemster Rachael Burke voor boldione, de Libische zwemmer Omar Daaboul voor een cocktail van methandienon, methyltestosteron en norandrosteron, de Egyptische zwemmer Nehal Ameur voor methandienon, de Franse waterpolospeler Jérémy Serreau voor testosteron.

• Zeven maanden voor de Belgische waterpolospeler Michael Callens voor cannabis.

• Zes maanden voor de Italiaanse waterpolospeler Maurizio Spaziano en de Franse waterpolospeler Jérôme Cazenave voor cannabis. Vijf maanden voor de Franse waterpolospeelster Vanessa Hernandez en de Italiaanse zwemmer Mario Rajola voor cannabis.

• Vier maanden voor de Zwitserse waterpolospeler Rafael Liechti voor cannabis.

• Drie maanden voor de Belgische waterpolospeler Stijn Vermeulen voor cannabis.