2001

2001

Berekeningen toonden aan dat de jaarlijkse prijs voor een EPO-behandeling in het wielrennen rond de vijftigduizend Euro per renner lag. De wereldwijde omzet van doping in alle betroffen disciplines zou op jaarbasis zo'n acht miljard Euro vertegenwoordigen. In 2001 verschenen ook nieuwe kalmerende middelen op het menu van de golfers, de beta blockers verminderden immers de effecten van adrenaline en verlaagden de hartslag.

De Belgische arts Georges Mouton (1948-), beter bekend als ‘Dr Seringue’ of ‘Dokter Spuit’ werd op 26 september 2001 opgesloten in de gevangenis van Lantin voor zijn illegale handel in drugs. Het ging om EPO, de anabole steroïde DHEA, het schildklierhormoon Elthyrone en cortisone preparaten. Dokter Mouton werd beschouwd als de beroemdste Belgische sportarts en maakte lange tijd deel uit van de Société du Tour de France. Hij had een praktijk in Luik, Brussel en Madrid.

Tijdens een tv-show in maart 2000 onthulde Deense ex-prof Brian Dalgaard (1972-) dat niet minder dan dertien Deense renners patiënt waren bij Mouton. Wat door de betrokkenen uiteraard meteen ontkend werd.

In zijn boek 'Prisonnier du Dopage' schreef ex-wielrenner Philippe Gaumont (1973-2013) op pagina 76 het volgende over Mouton:

“Vrij vlug besefte ik dat hij nergens bang voor was en ik twijfelde er niet aan dat hij op zekere dag problemen zou krijgen. Hij verkocht mij een centrifuge, die toen tussen drie- en vierduizend Belgische Frank kostte. Heel wat renners bezochten hem, vooral Belgen. Telkens ik zijn praktijk in Luik verliet, had ik een volle karton medicatie bij, voldoende voor een hele maand. Hij leverde alles, ook creatine en eiwitten voor regeneratie.”

Gaumont vond het niet leuk om met de geneesmiddelen de grens over te steken en hij kwam tot het besef dat hij die verzorging ook zonder arts kon krijgen.

“Om wat EPO, groeihormonen of corticosteroïden te nemen, heeft men geen arts nodig.”

In 1996 en 1998 testte hij positief op Nandrolone, in 1999 werden sporen van amfetamine in zijn urine gevonden. Begin 2004 kwam hij opnieuw in opspraak, ditmaal bekende hij EPO gebruik, waarop zijn ploeg hem ontsloeg en hij zijn carrière beëindigde. In zijn boek noemde Gaumont nog andere klanten van Mouton. De Marokkaanse atleet Saïd Aouita (1959-) bijvoorbeeld, die als eerste onder 7min30 dook op de 3.000 meter en de Marokkaanse Belg Mohammed Mourhit (1970-), in 2002 Europees recordhouder op 3.000 en 5.000 meter. In mei 2013 raakte Gaumont in coma na een hartinfarct, enkele dagen later overleed hij.

In zijn autobiografie uit 2009 vertelde de Franse 1500m loper Fouad Chouki (1978-) hoe hij in 2002 bij Mouton belandde en hij via hem aan EPO kwam. Zijn trainer Hassan El-Idrissi adviseerde hem om naar de Belgische arts te gaan. Die ontwikkelde een bloed-diagnostisch programma en daarop verder bouwend schreef hij hem een uitgebreide inname voor van voedingssupplementen en medicijnen. Het doel was om het hormonale evenwicht veilig te stellen, de stofwisseling te harmoniseren en tekorten te compenseren. Tijdens de behandelingen kwam ook doping en vooral EPO ter sprake. Fouad Chouki liet zich overtuigen. Tegenover andere middelen bleef hij sceptisch, omdat hij te veel angst had voor mogelijke bijwerkingen. De arts maakte de atleet langzaam maar zeker duidelijk dat zijn concurrenten zich ook dopeerden en hij dus niets onrechtvaardig deed. Mouton leverde nooit zelf EPO en spoot ze ook nooit zelf in, hij gaf enkel gedetailleerde instructies voor de toepassing ervan. In 2003 werd Chouki op EPO betrapt, hoewel hij beweerde dat hij de voorafgaande tien dagen geen EPO meer genomen had. Volgens Mouton zou er immers geen gevaar bestaan gezien de korte detectiemogelijkheid.

American Football

Darrell Russell (1976-2005) speelde in de Amerikaanse National Football League offensive lineman bij de Oakland Riders en de Washington Redskins. In 2001 testte hij positief op verboden producten en moest hij vier wedstrijden vanaf de zijlijn toekijken. Kort daarna gebeurde dat een tweede keer en kreeg hij een jaar schorsing. In 2003 werd hij achttien maanden opzij gezet en de zevende overtreding in 2004 leverde hem een levenslange schorsing op. In 2005 stierf hij bij een auto accident in de buurt van Los Angeles.

Nate Newton (1961-) offensive lineman bij de Dallas Cowboys en de Carlina Panthers in de Amerikaanse National Football League, werd in november 2001 door de politie van Louisiana gearresteerd nadat men meer dan honderd kilo marihuana in zijn auto aantrof. Vijf weken later bij een controle in Texas had hij 175 kilo van het goedje bij. Voor dit alles werd hij tot dertig maanden gevangenis veroordeeld.

Atletiek

In juli werden de Chinese atleten Liqing Song (1980-), Lili Yin (1979-) (foto) en Yunfeng Lui (1979-), die allen trainden onder de beruchte Ma Junren (1944-), twee jaar geschorst voor een positieve test op testosteron. In oktober 2001 vlogen de Chinese gewichtheffers Yang Xuewei and Qiu Xiexion twee jaar aan de kant na een positieve controle.

Ludmila Engquist-Leonowa (1964-), een Zweedse hordenloopster van Russische oorsprong werd in 1993 vier jaar geschorst. Toen uitkwam dat haar ex-man en voormalig trainer Nikolai Naroschilenko, waarvan ze het jaar voordien gescheiden was, haar zonder haar weten steroïden had toegediend, werd haar straf in 1995 opgeheven. In 1999 werd ze geopereerd voor borstkanker, na vier behandelingen stopte ze haar chemokuur omdat die met haar atletiekcarrière kon interfereren. Na drie Olympische Spelen als hordenloopster schakelde ze over naar bobslee en bereidde ze zich voor op de Winterspelen van 2002 in Salt Lake City, waar ze als eerste vrouw zowel op de winter- als de zomerspelen goud kon winnen. In 2001 werd ze echter betrapt op het gebruik van verboden middelen en kreeg ze twee jaar schorsing. Ze stopte haar sportcarrière en vestigde zich met haar Zweedse man in Spanje.

De Jamaicaan Raymond Stewart (1965-) had met het estafetteteam 4 x 100m zilver gewonnen op de Spelen van 1984 in Los Angeles, op het WK van 1987 in Rome was hij tweede gefinisht op de 100m en derde met de estafetteploeg 4 x 100m. Na zijn sportieve carrière probeerde hij het als coach, maar in 2001 werd hij levenslang geschorst omdat hij zijn atleten van doping voorzag.

De Zuidafrikaanse kogelstoter Burger Lambrechts (1973-) moest van 2001 tot 2003 vanop de zijlijn toekijken nadat men bij het vestigen van een nieuw nationaal record stanozolol in zijn urine had gevonden.

Bobslee

Sandis Prusis (1965-) een bobsleeër uit Letland werd gepakt voor een positieve test op anabole steroïden. Later werd hij bondscoach van zijn land.

Pavle Jovanovic (1977-), een Amerikaanse bobsleeër van Servische oorsprong, werd in december 2001 betrapt op het gebruik van norandrostenedione. Hij werd twee jaar geschorst en miste daardoor de Spelen van Salt Lake City.

Bodybuilding

Nadat hij in 2001 tweede eindigde in de prestigieuze wedstrijd Mr. O plaste de Amerikaanse bodybuilder Jay Cutler (1973-) positief op diuretica. In beroep werd zijn schorsing ongedaan gemaakt omdat men niet de juiste procedure had gevolgd.

Cricket

De Engelse cricketspeler Duncan Spencer (1972-) werd achttien maanden geschorst nadat hij op het gebruik van Nandrolone was betrapt.

Gewichtheffen

De Chinese gewichthefsters Yang Xuewei en Qiu Xiexion kregen twee jaar schorsing na een positieve dopingtest.

De Letse gewichtheffer Viktors Šcerbatihs (1974-) had zich aan de anabole steroïden gewaagd en werd door zijn eigen federatie twee jaar op non-actief gesteld. Nadien werd hij parlementslid in eigen land.

De Armeense gewichtheffer Sergo Chakhoyan (1969-), die later Australië zou vertegenwoordigen, testte op de Goodwill Games in Brisbane positief op anabolica en kreeg daarvoor twee jaar schorsing. In 2007 was het opnieuw bingo en werd hij levenslang geschorst.

Moderne vijfkamp

Deniss Cerkovskis (1978-) uit Litouwen, deelnemer aan de moderne vijfkamp op de Spelen van 2000, 2004 en 2008, werd betrapt op het gebruik van anabole steroïden.

Powerliften

Paralympica Sara Abbazova (1976-) uit Azerbijdjan testte tijdens het WK powerliften in Hongarije positief op anabolica en werd twee jaar uitgesloten. Vier jaar later in Athene gebeurde hetzelfde en toen kreeg ze een levenslange uitsluiting.

Schansspringen

De Rus Dmitri Vasiljev (1979-) genoot de twijfelachtige eer om als eerste schansspringer op doping te worden betrapt. In zijn urine werd Furomeside gevonden, een diureticum dat andere verboden substanties maskeert. Twee jaar schorsing luidde het verdict en daardoor miste hij de Winterspelen van Salt Lake City.

De Noorse skispringer Tom Aage Aarnes (1977-) leverde in september 2001 een positieve plas af op amfetamine, waarvoor hij twee jaar schorsing kreeg.

Skiën

De Finse cross-country skiër Harri Tapani Kirvesniemi (1958-) deed 21 jaar aan competitie, haalde op zes Olympische Spelen evenveel bronzen medailles, maar eindigde in mineur toen hij in 2001 samen met nog meerdere andere Finse toppers op doping werd betrapt tijdens het WK in eigen land. Normaal was niets uitgekomen als één van de Finse begeleiders zijn tas vol spuiten en verboden producten niet vergeten had aan een tankstation kort bij de luchthaven van Helsinki. Zes Finnen bekenden het gebruik van EPO of van een product om het gebruik te maskeren. Het teamhoofd en twee begeleidende artsen wisten er alles van en werden ontslagen.

Virpi Kuitunen (1976-) won op dat WK van 2001 in Lahti zowel de titel over 5km als die van de 5km achtervolging. Daaraan voegde ze ook nog zilver toe in de 4 x 5km. Na afloop bleek dat ze voor die laatste prestatie HES had gebruikt, een middel dat het bloedplasma verhoogt en dus op de lijst van verboden middelen stond. Ze moest het zilver inleveren, de twee titels mocht ze houden omdat na die wedstrijden niets werd ontdekt.

Viervoudig wereldkampioen Mika Myllyla (1969-2011), in 1998 nog Olympisch goud op de langste afstand, veroorzaakte een nationaal trauma toen hij zijn fans een schriftelijke bekentenis stuurde. De Finse Bond schorste hem twee jaar, maar op 5 juli 2011 werd Myllylä dood aangetroffen in zijn huis, de politie gaf geen details over de omstandigheden maar sloot misdaad uit.

Janne Immonen (1968-) bekende de inname van hydroxyethylzetmeel (HES), een bloedplasma expander. Immonen won met het Finse team de 4 x 10 km, maar werd gediskwalificeerd en twee jaar geschorst. Op de rechtszaak verklaarde zijn voormalige coach Kari-Pekka Kyrö (1963-) dat Immonen tijdens zijn carrière ook EPO had gebruikt.

Jari Olavi Isometsä (1968-) werd op het WK Nordic Ski gepakt op hydroxyethyl (HES), een middel om EPO gebruik te maskeren. Hij moest de zilveren medailles inleveren die hij op de 10km en de 10km achtervolging gewonnen had en kreeg twee jaar schorsing aan zijn broek, waarmee een einde kwam aan zijn skicarrière. In 2013 mocht hij zes maanden gaan brommen omdat hij in 2011 onder ede zijn dopinggebruik uit de jaren 1990 had ontkend.

Ook Virpi Katriina Sarasvuo (1976-) werd gediskwalificeerd en moest haar gouden medailles van de 5km individueel en van de 4 x 5km inleveren. Ze kreeg twee jaar schorsing toen ze positief testte op hydroxyethylzetmeel (HES), maar kwam succesvol terug. Zo haalde ze vier keer goud op de WK's van 2007 en 2009.

Milla Saari (1975-) had zich eveneens van hydroxyethylzetmeel (HES) bediend, moest het zilver van de 4 x 5 km inleveren en werd eveneens twee jaar geschorst.

“Sneeuwwitje openbaarde zich als minder dan ongerept,”' blokletterde de grootste Finse krant ‘Helsingin Sanomat’ en het editoriaal vervolgde: “We waren eraan gewend om de Chinese zwemmers en de Bulgaarse gewichtheffers uit te lachen, de Finse skiërs bevinden zich nu in hetzelfde schuitje.”

“Iedereen voelt zich verraden,” zei Suvi Linden (1962-), de Finse Minister van Cultuur en Sport. “Iedereen die zich over de successen van het team verheugde, voelt zich nu bedrogen.”'

Tennis

De Argentijnse tennisser Juan Ignacio Chela (1979-) werd drie maanden geschorst wegens doping en uit de top ranking 500 gegooid. Hij verloor alle gewonnen punten van dat jaar, bovendien moest hij de 8.550 dollar terugstorten die hij het jaar voordien verdiende op de Tennis Masters Series van Cincinnati, waar hij positief testte op methyltestosteron.

De Argentijnse tennisspeler Guillermo Coria (1982-) moest zeven maanden aan de kant na een positieve test op nandrolone.

Turnen

Op het WK ritmische gymnastiek veroverde Alina Kabaeva (1983-) gouden medailles met de bal, de kegels en het springtouw. Toen bleek dat ze aan de Furomeside had gezeten moest ze de kleinoden inleveren en kreeg ze een jaar schorsing. In 2004 stond ze er echter terug met Olympisch goud in Athene.

Plots bleek dat ze het vriendinnetje van Vladimir Poetin (1952-) was en werd ze zelfs voor het Russisch parlement verkozen. Huwelijksberichten doken op, maar die werden door Poetin zelf de kop ingedrukt.

Maar ook Irina Tchachina (1982-) bleek Furomeside genomen te hebben. Haar goud in de hoepel en het allround nummer moest ook ingeleverd worden en ook zij mocht één jaartje vanop de zijlijn toekijken. Maar net als haar vriendinnetje Kabaeva kwam ook zij terug en plukte ze zilver in Athene.

Voetbal

Twee 17-jarige voetballers uit het Zweedse Hudiksvall werden betrapt op het gebruik van Nandrolone, die hadden ze gewoon via het internet aangekocht.

De Portugese voetballer Fernando Couto (1969-) testte positief op Nandrolone en werd hiervoor vijf maanden geschorst.

Na de kwalificatiewedstrijd voor het WK tegen Kameroen testte de Zambiaanse voetballer Rotson Kilambe (1978-) positief op cannabis, waarop de FIFA hem zes maanden spelverbod oplegde. Daarmee genoot Kilambe de twijfelachtige eer omals eerste Afrikaanse speler positief te testen.

De Nederlander Edgar Davids (1973-), middenvelder bij Juventus, werd betrapt op het gebruik van Nandrolone. Het Italiaanse anti-dopingcomité CONI vroeg hiervoor acht maanden schorsing en een boete van 1,2 miljoen Euro en Davids zou zich na zijn schorsing zes maanden lang aan gerandomiseerde testen moeten onderwerpen.

In totaal werden negen spelers uit de Italiaanse hoogste divisie betrapt

Een andere Nederlander die een positief plasje afleverde op Nandrolone was Lazlo Roma speler Jaap Stam (1972-), die vijf maanden schorsing aan zijn broek kreeg.

Nog een Nederlandse zondaar was de bij Barcelona actieve Frank de Boer (1970-). de Nandrolone leverde hem een schorsing van zes maanden op. Als excuus haalde hij aan dat hij zijn dochtertje met zalf had ingesmeerd en vandaar zijn positieve plas.

De Italiaanse voetballers Cristian Bucchi (1977-) en Salvatore Monaco (1972-) werden door hun club Perugia zestien maanden geschorst nadat ze gepakt werden op nandrolone.

Ibrahim Tanko (1977-), de Ghanese spits die in de Duitse competitie vijftien jaar bij Borussia Dortmund speelde en daarna bij Freiburg, testte positief op tetrahydrocannabinol of cannabis.

De Spanjaard Josep Guardiola (1971-) vloog na zijn gebruik van nandrolon eveneens tegen de lamp en werd hiervoor vijf maanden geschorst.

Wielrennen

Nadat de Italiaanse politie op 3 juni dopingproducten aantrof in de mobilhome van de Italiaanse renner Ivan Gotti (1969-), doorzocht ze in de nacht van 6 op 7 juni de hotelkamers van alle teams uit de Giro. Bij zeventig personen werden verboden producten gevonden en slechts twee ploegen hadden niets te verbergen. Hierop schorste de Italiaanse ploeg Liquigas-Pata vijf van haar renners. Uiteindelijk werden 51 personen door de Rechtbank van Padua gedaagd en een jaartje later werden er twaalf veroordeeld.

In Padua werden twee dopinghandelaars gearresteerd, die rond het Gardameer aan amateur-wielrenners grote hoeveelheden verboden producten leverden. Vrij spoedig kwam de Italiaanse profrenner Antonio Varriale (1974-) het beschuldigdenlijstje aanvullen en ook hij werd aangehouden. Een ander bendelid was politie-agent Armando Marzano (1970-), die bekende dat hij aan Varriale en diens ploegmaat Filippo Perfetto (1976-) doping had geleverd.

De Nederlandse sportbestuurder Cees Priem (1950-), zijn landgenoot en verzorger Jan Moors (1952-) en de Russische sportarts Andrei Mikhailov, de drie verantwoordelijken van het TVM-team, werden door de Rechtbank van Reims in staat van beschuldiging gesteld wegens het ‘overtreden van de wetten op giftige stoffen’. In 1998, bij een controle van de TVM auto aan de péage van Courcy, vond de Franse douane een ijsemmer met meer dan honderd ampullen EPO en een hele rits andere verboden middelen. De wagen was op de terugweg van de Ronde van Murcia, maar volgens de Russische ploegarts Mikhailov was de EPO bestemd voor de nierpatiëntjes van een kinderziekenhuis van Moskou. Priem werd tot achttien maanden gevangenis veroordeeld en een boete van tachtigduizend Zwitserse Frank (= 50.000 Euro), Moors kreeg zes maanden en 1.400 Euro boete en Mikhailov twaalf maanden en tienduizend Euro. De gevangenisstraffen waren voorwaardelijk. In 2000 ging de Russische arts aan de slag bij de Belgische ploeg Collstrop, in 2001 verhuisde hij naar Lotto-Adecco, vervolgens naar Unibet.com en tenslotte Katusha.

De Rechtbank van Poitiers veroordeelde Patrick Charron als voornaamste leverancier van de ‘pot Belge’ aan liefhebber-wielrenners tot drie jaar gevangenis en een boete van 150.000 Franse Frank (=  22.500 Euro).

De Zweed Niklas Axelsson (1972-) leverde een positieve EPO plas af na het WK wielrennen in Portugal en werd daarvoor twee jaar voor alle wedstrijden uitgesloten. In september 2009 betrapte men hem opnieuw. De Zweedse wielerbond legde hem een levenslange schorsing op.

De Poolse renner Marcin Gebka (1974-) werd uit de Vredeskoers gezet nadat men bij een dopingtest een te hoog hematocrietgehalte had ontdekt.

Ook ploegmaat en landgenoot Piotr Przydzial (1974-) bleek een te hoog hematocrietgehalte te hebben, waarvoor hij huiswaarts gestuurd werd. Het jaar nadien testte hij positief op EPO en kreeg hij acht maanden schorsing, maar toen hij in 2005 opnieuw op EPO betrapt werd kostte hem dat twee jaar.

De Tsjech Ondrej Sosenka (1975-) was de derde renner uit de Poolse CCC Mat ploeg die wegens te hoog hematocriet naar huis werd gestuurd. In 2008 werd hij opnieuw betrapt, dit keer op het gebruik van methamfetamine.

Ook de Duitser Björn Glasner (1973-) mocht na een te hoog hematocrietgehalte de valiezen pakken in de Vredeskoers 2001.

De Deense renner Bo Hamburger (1970-) testte positief op EPO, maar ontkende in alle toonaarden dat hij dat product kreeg ingespoten. In november 2007 publiceerde hij echter het boek ‘Den største pris - en cykelrytters bekendelser’ vrij vertaald ‘De hoogste prijs - Bekentenissen van een wielrenner’, waarin hij bekende dat hij tussen 1995 en 1997 EPO gebruikte.

“Doping maakte in het midden van de jaren negentig deel uit van het wielrennen en het alternatief was ofwel stoppen met wielrennen ofwel doen zoals de anderen,” orakelde Hamburger in zijn boek.

De Zwitser Roland Meier (1967-) testte na de Waalse Pijl positief op EPO en kreeg daarvoor acht maanden schorsing. Drie jaar voordien gaf hij een interview over doping aan het Franse tijdschrift 'Le Vélo', waarin hij op de vraag of hij een uitweg uit het 'doping-moeras' zag onomwonden verklaarde:

"Laten we ons geen illusies maken, op dit hoge niveau kan doping niet uitgesloten worden. Er zullen steeds opnieuw middeltjes opduiken die men op dat ogenblik nog niet kan opsporen... Zelf heb ik niets te verbergen en daarom heb ik dus geen angst moest ik ooit gecontroleerd worden. Ik sta erop om iedere avond een infuus te krijgen van suiker en vitaminen. Want zonder dat is het onmogelijk zich van deze ontberingen te herstellen."

De Amerikaanse baanrenster Tammy Thomas (1970-) testte positief op Norbolethone en omdat het niet haar eerste positieve test was werd ze levenslang geschorst.

De Amerikaanse wielrenster Brooke Blackwelder (1965-) kreeg acht maanden schorsing nadat ze in de Women's Challenge Race van Idaho positief plaste op 19-noradrosteron.

Een reeks dopingschandalen overschaduwden de Giro d'Italia 2001. Na de achttiende etappe doorzochten zo’n tweehonderd politieagenten in San Remo de hotelkamers van twintig teams en namen ze een grote verscheidenheid aan verboden stoffen in beslag. Waarop de organisatoren besloten om de etappe uit de uitslag te schrappen.

Nadat hij zowel Parijs-Nice als de Ronde van Lombardije had gewonnen, was de Italiaan Dario Frigo (1973-) goed op weg om ook de Giro d’Italia van 2001 op zijn naam te schrijven. Maar bij een inval vonden de Italiaanse carabinieri heel wat verboden producten in zijn hotelkamer. Hiervoor werd hij uit de rittenwedstrijd gezet, door zijn ploeg buitengegooid en kreeg hij vijf maanden schorsing. Frigo beweerde dat hij de spullen niet gebruikte, maar ze slechts voor 'de spanning' had meegebracht.

"Verboden spullen vervoeren is een van mijn zwaktes," vertelde hij doodleuk.

Na zijn schorsing kwam hij terug en won hij de Ronde van Romandië opnieuw, evenals het Kampioenschap van Zürich, enkele etappes in de Ronde van Frankrijk en Parijs-Nice en kroonde hij zich bovendien tot Italiaans kampioen tijdrijden. Zijn vroegere werkgever kreeg spijt van zijn ontslag en nam hem terug in dienst. Na een paar nieuwe successen dook zijn naam opnieuw op in de dopingonderzoeken van de Italiaanse justitie. Tijdens de Tour de France van 2005 vond men EPO in de auto van Frigo’s vrouw, die prompt gearresteerd werd. Maar ook Frigo kreeg de handboeien om, waardoor hij noodgedwongen de Ronde moest verlaten.

In 1998 was Pascal Hervé (1964-) een van de sleutelfiguren in de Festina affaire, maar samen met zijn boezemvriend Richard Virenque (1969-) hield hij in 2000 zijn onschuld staande tijdens het daaraan verbonden proces, hoewel de rest van de ploeg bekend had. In juni 2001 werd hij na de zestiende etappe van de Giro d’Italia op het gebruik van EPO betrapt.


 
Ook de Italiaan Riccardo Forconi (1970-) testte positief op bloeddoping en EPO en werd uit de wedstrijd verbannen.

Op de hotelkamer van Marco Pantani (1970-2004) werd een insulinespuit gevonden en dat kostte de Italiaan zes maanden schorsing, die in beroep vernietigd werd.

De Amerikaanse renner Kirk O'Bee (1977-) kreeg in 2001 een jaar schorsing toen men ontdekte dat hij testosteron had gebruikt. In 2010 werd hij bij zijn tweede overtreding levenslang geschorst.

De Duitse baanrenner Guido Fulst (1970-), goud in de ploegenachtervolgingachtervolging op de Spelen van 1992 in Barcelona, kreeg een schorsing aan zijn broek omdat hij cafeïne had gebruikt en hij moest een boete van tweeduizend Zwitserse Frank betalen.

Zwemmen

Nauris Pundors (1983-) uit Litouwen werd tijdens het EK zwemmen voor junioren betrapt op het gebruik van anabole steroïden en daarvoor vier jaar geschorst.

De internationale zwemfederatie FINA publiceerde de lijst van dopingzondaars uit 2001.

  • Vier jaar schorsing voor de Chinese zwemster Tang Ninsha voor het gebruik van methandienon en voor de Amerikaanse zwemmer Michael F. Picotte voor het weigeren van een test

  • Achttien maanden voor de Mexicaanse zwemmer Juan Jose Veloz en de Venozolaanse zwemmer Miguel Juarez voor nadrolone

  • Een jaar schorsing voor de Cypriotische zwemmer Elais Christoforou voor efedrine.

  • Acht maanden voor de Italiaanse waterpolospeler Simon Pietro Di Santos en de Kroatische zwemmer Viseslav Saric voor cannabis

  • Zes maanden voor de Franse waterpolospeler Sébastien Louveau voor cannabis, de Syrische zwemster Maralla Roudayna voor efedrine en de Chinese zwemster Ying Shang voor clenbuterol.

  • Vier maanden voor zwemmer Boris Loncaric uit Kroatië voor methylhexaneamine.

  • Drie maanden voor de Spaanse waterpolospeler Daniel Moro Fernandez en de Belgische waterpolospeler Ben Dietvorst voor cannabis, de Spaanse zwemmer Ismael Garcia Bravo voor efedrine.

  • Twee maanden voor de Amerikaanse schoonduiker Matt Bricker voor efedrine.