1987
1987
In de late jaren 1980 werd het gebruik van anabole steroïden in de Verenigde Staten ook vermeld in het Universitaire baseball, basketbal, atletiek en worstelen
American Football
Lawrence Taylor (1959-) speelde in de National Football League linebacker bij de New York Giants. Hij had een controversiële levensstijl en bekende dat hij vanaf het tweede jaar in de NFL-competitie cocaïne gebruikte en overmatig dronk. In 1988 werd hij dertig dagen geschorst nadat hij een tweede keer betrapt was, waarop hij zijn sportloopbaan stopte. Na zijn sportieve carrière ging het van kwaad naar erger en belandde hij drie keer in de gevangenis. Hij verschanste zich met andere gebruikers in zijn huis en sloot de ramen af met lakens. Dagelijks joeg hij er voor duizenden dollars drugs door. In 2011 werd hij schuldig bevonden aan sexueel misbruik van een 16-jarig meisje.
Atletiek
De Amerikaanse speerwerper Tom Petranoff (1958-) bekende het gebruik van anabolica:
"Mijn wereldrecord dank ik aan anabolica. Daarzonder had ik nooit meer dan 67m geworpen. Ik heb enkele maanden geprobeerd om er geen te nemen, maar mijn prestaties zakten dramatisch. Daarna ben ik er terug aan begonnen en won ik zestig wedstrijden op rij."
Op 8 april 1987 voelde de West Duitse kogelstootster Birgit Dressel (1960-1987) tijdens het trainen pijn in haar linker heup en bil. Haar sportarts, een orthopedisch chirurg, spoot haar het verdovend middel Xylon in en de ontstekinsgremmer Voltaren. De volgende middag was de pijn heviger, waarop de arts haar twee hogere doses Voltaren toediende en Baralgin, een pijnstiller op basis van dipyrone. Indien de pijn aanhield moest ze de bloedplaatjesremmer Godamed en het kalmerend middel Tranquase-5 (diazepam) slikken en de pijnstillende zetpillen Optipyrin (paracetamol met codeïne) opsteken. Omdat de pijn verergerde slikte ze vijftien tabletten Godamed en raadpleegde ze twee andere artsen die haar een ijsbad voorschreven samen met aspirine en heparine. In de ochtend van 10 april werd ze met spoed opgenomen in het Universitaire Ziekenhuis van Mainz. Omdat men aan nierkolieken dacht, gaven twee andere artsen haar Buscopan intraveneus. Die namiddag verhuisde ze naar de spoedafdeling waar vier andere artsen een dwarslaesie vermoedden. Nadat Dressel over grote dorst klaagde en haar lippen en nagels blauw kleurden verschenen nog drie andere artsen op het toneel. Toen haar hartritme en ademhaling versnelden werden twee neurologen bijgeroepen. Zeven artsen zagen toe hoe Birgit Dressel haar armen bewoog en voor de laatste keer de ogen opende. Ze kreeg een zuurstofmasker opgezet en werd naar intensieve zorgen gebracht, waar voor het eerst een correcte diagnose werd gesteld: een toxische reactie. Ze kreeg meteen vier bloedtransfusies, hoge doses endogene hormonen en bicarbonaat om haar acidotisch metabolisme in orde te krijgen. Het mocht niet baten, Birgit Dressel stierf drie uur na haar opname op intensieve zorgen. Bij het bepalen van de doodsoorzaak stelde men vast dat Armin Klumper (1935-), professor Sportgeneeskunde in Freiburg, haar op zestien maanden tijd zo'n vierhonderd keer vijftien verschillende geneesmiddelen had ingespoten, met inbegrip van dierlijke celpreparaten, wat tot voortdurende immuunreacties van het lichaam leidde. Bovendien nam Dressel twintig verschillende geneesmiddelen, voorgeschreven door drie verschillende artsen en slikte ze wekelijks de maximale dosis van zes tabletten Stromba, een anabolicum. Na dit alles emigreerde Klumper naar Zuid Afrika.
De Noorse kogelstoter Lars Arvid Nilsen (1965-) werd in 1987 twee jaar geschorst omdat men bij een controle het gebruik van Probenecid en anabole steroïden had gevonden. In 1992 kreeg hij een levenslange schorsing na een tweede inbreuk.
Tijdens een trainingskamp in de Verenigde Staten werden de Noorse kogelstoters Trond Ulleberg (1962-), Arne Pedersen (1961-), Jan Sagedal (1960-), Kåre Sagedal (1960-2012) en Lars Arvid Nilsen (1965-) betrapt op het gebruik van Probenecide bij een controle buiten competitie. Bij Nilsen werden ook anabole steroïden gevonden. De vijf werden geschorst.
De Duitse kogelstoter Ralf Reichenbach (1950-1998) bekende het gebruik van anabolica, maar meldde ook dat men zonder die producten helemaal niet meer in het stuk voorkwam. Op 48-jarige leeftijd stierf hij aan hartfalen, waarvan volgens ingewijden het dopinggebruik de oorzaak was.
De Zwitserse Sandra Gasser (1962-) werd op het WK in Rome derde in de finale van de 1.500m, omdat ze nadien betrapt werd op het gebruik van testosteron moest ze het brons inleveren en twee jaar aan de kant blijven.
Bodybuilding
De Amerikaanse bodybuilder Dan Duchaine (1952-2000) kreeg de bijnaam 'the steroid guru'. In verschillende TV-shows verdedigde hij het gebruik van prestatiebevorderende middelen en de Amerikaanse sportjournalist Shaun Assael (1962-) noemde hem ‘a founding father of the steroid movement’. In 1977 was hij als student met bodybuilding begonnen, omdat hij zichzelf een ‘miserable bodybuilder’ vond startte hij met anabole steroïden die hij van zijn huisarts kreeg voorgeschreven. Nadien verkocht hij ze zelf, eerst haalde hij ze in Mexico maar later richtte hij in het Mexicaanse Tijuana het bedrijf Laboratories Milano op, dat uitgroeide tot de grootste illegale steroïdenfabriek van dat ogenblik. Medio 1987 werd Duchaine opgepakt en aangeklaagd. Hij pleitte schuldig en werd tot drie jaar gevangenis veroordeeld met een bijkomende proefperiode van vijf jaar. Na tien maanden kwam hij echter vrij. In 1988 verdeelde hij opnieuw Clenbuterol bij bodybuilders maar introduceerde hij ook 2,4-dinitrofenol (DNP). In 1991 ontmoette hij een vriend die gamma-hydroxyboterzuur (GHB) verkocht en ging hij met hem samenwerken. Een van hun klanten was echter een undercover FDA-agent en Duchaine werd een tweede keer veroordeeld, dit keer tot drie jaar. Nadat hij in 1992 vervroegd vrijkwam schreef hij de colum ‘Ask the Guru’ in het tijdschrift 'Muscle Media 2000' en publiceerde hij meerdere boeken in de Underground Steroid Handbook series, waarbij hij zichzelf als Human Performance Theorist bestempelde. Zijn vriendin Shelley vond hem in januari 2000 levensloos in zijn appartement. Als doodsoorzaak werd verwikkelingen als gevolg van polycysteuse nieren opgegeven.
Skiën
Kerry Lynch (1957-), een Amerikaanse skiër in de Noorse Combinatie, werd in 1987 bekend door zijn dopingschandaal tijdens de FIS Nordic World Ski Championships in Oberstdorf, waar hij en zijn coach Jim Page (1941-) een illegale bloedtransfusie toepasten. In de 15km eindigde Lynch tweede achter de Noor Torbjørn Løkken (1963-), maar hij moest het zilver inleveren toen hij het schandaal bekende. Hij kreeg een levenslange schorsing, maar in beroep werd die tot twee jaar herleid. Verbazend genoeg werd hij nadien tot Managing Director van Sports Performance benoemd, een onderafdeling van het Amerikaanse Olympisch Comité.
Voetbal
Harald Schumacher (1954-), die doelman was van het Duitse elftal en 1. FC Köln, publiceerde zijn autobiografie 'Anpfiff', waarin hij openlijk over doping sprak.
"Elke middag slikten we massaal veel tabletten: ijzer, magnesium, vitamine B, vitamine E, een paar hormonen. Buiten de tabletten regende het spuiten, Professor Heinz Liesen (1941-) heeft er zelf meer dan drieduizend gespoten. Daarin zat alles wat mogelijk was: plantenextracten voor de versterking van het afweersysteem, hoge dosissen vitamine C en B12, extract van bijenhoning om het hart en de bloedsomloop te ondersteunen, extract van kalfsbloed (Actovegin) voor de effecten op grote hoogte en tabletten vitamine E. ... Het slikken van die verdomde slaaptabletten weigerde ik. Er waren bij ons amateurspelers die neervielen op het veld, hartfalen heette dat dan. Maar er was meer. Ik dacht, dat kan niet waar zijn! Wat gebeurt hier? Dat was mijn motivatie om het boek te schrijven."
Reden genoeg voor de Duitse voetbalbond om hem nooit meer op te roepen voor 'Die Mannschaft' en 1. FC Köln verbrak zijn contract.
Oud-international en ex-bondstrainer Berti Vogts (1946-) noemde Schumacher een nestbevuiler en beweerde dat hij nooit iemand doping zag gebruiken. Maar een andere ex-internationaal Paul Breitner (1951-) floot Vogts meteen terug:
"Dat kan de Berti niet menen, in de loop van zijn lange carrière moet hij met doping in aanraking zijn gekomen. Het is nu eenmaal een onderwerp in de Bundesliga, bij iedereen. Ofwel doen de profs het zelf, ofwel bemerken ze het bij medespelers of tegenstanders."
Ook een andere oud-international Pierre Littbarski (1960-) bekende het gebruik van Captagon in 'France Football':
"Plots gingen alle waarschuwingslichten aan. Ik voelde me een dolgedraaide wielrenner, ik wist dat ik ervan kon sterven."
In het magazine 'Sport 80' verklapte de bij Udinese spelende Braziliaan Zico (1953-) hoe Italiaanse voetballers positieve dopingcontroles ontliepen door het uitwisselen van urine. Hijzelf had bij zo'n controle de urine van zoontje ingeleverd. Maar hij vermeldde er ook bij dat het er op dezelfde wijze aan toe ging in de Braziliaanse competitie.
"Als iemand niet wilde of niet kon urineren, deed een andere speler het voor hem. Het kwam zelfs voor dat men de tegenstrevers om hulp vroeg."
Wielrennen
Omdat EPO het bloed verdikt stierven heel wat jonge renners nadat ze het spul hadden gebruikt.
Tijdens een controle testte de Deense wielrenner Kim Andersen (1958-) positief en hij werd levenslang geschorst. In beroep werd de schorsing naar een jaar verminderd. In 1992 was het echter opnieuw bingo waarop zijn team hem ontsloeg.
Na de twaalfde rit van de Ronde van Frankrijk werd de Italiaanse renner Silvio Contini (1958-) betrapt op het gebruik van testosteron. Als enige sanctie verwees men hem naar de laatste plaats van de rituitslag.
Isabelle Nicoloso (1961-) was twintig jaar lang een van de beste sprinsters op de baan. In dat nummer werd ze negen keer Frans kampioene maar ze haalde ook titels in achtervolging en puntenkoersen. In 1985 kroonde ze zich tot wereldkampioene in het Italiaanse Bassano del Grappa, maar het jaar nadien werd ze op het gebruik van stimulerende middelen betrapt, waarvoor ze zes maanden schorsing kreeg plus een boete van duizend Franse Frank. Ze trouwde met de verpleger Jean-Yves Verger, die in 2003 tot drie jaar gevangenis werd veroordeeld voor het verhandelen van de 'Pot Belge' in de zogenaamde 'Béon-Affaire'.