1972-OS
Olympische Spelen 1972
Op de Spelen van München werd het eerste anti-dopinglabo geopend waarvan Manfred Dönike (1933-1995) de leiding had. Er werd enkel op amfetamines getest.
Op die Spelen circuleerden geruchten dat heel wat Amerikaanse vrouwelijke atleten anabole steroïden gebruikten en dat het gebruik ervan zich onder sprinters en midden-afstand lopers, zwemmers, roeiers en nog vele andere sporters verspreid had. Bovendien toonden statistieken aan dat het gewicht van kogelstoters tussen 1956 en 1972 met 14% was toegenomen, bij steeplechasers met 7,6%.
De Amerikaanse discuswerper Jay Silvester (1937-) deed een anonieme enquete bij honderd atleten uit de Verenigde Staten, Rusland, Egypte, Nieuw Zeeland, Canada en Marokko en daaruit bleek dat 68% van de Olympiadeelnemers anabole steroïden gebruikte, 61% met voorkennis en gedurende de Spelen zelf.
Atletiek
In 2011 in een interview met het Duitse dagblad 'Frankfurter Allgemeine' openbaarde Richard Westerhoff (1930-), die op de Spelen de hamerslingeraars begeleidde, dat zijn atleten geen anabolica namen, maar vraten. Op hun tafels stonden de anabolica rijkelijk uitgestald en ze waren er stellig van overtuigd dat veel ook veel opleverde. Bovendien nam niemand daar aanstoot aan.
Geruchten wilden dat de Rus Valerie Borzov (1949-), die goud won op de 100 en de 200m, dagelijks 35 mg Dianabol nam, een anabole steroïde uit de DDR die toen nog niet kon opgespoord worden.
Gewichtheffen
De Oostenrijkse gewichtheffer Walter Legel (1940-1999) had aan de amfetamines gezeten en mocht daarom zijn biezen pakken. Hij nam deel aan de Spelen van 1960, 1972, 1976 en 1980.
Mohammad Nasehi (1944-) uit Iran werd huiswaarts gestuurd nadat bleek dat hij efedrine had gebruikt.
IJshockey
De Duitser Alois Schloder (1947-) moest de Winterspelen in Sapporo verlaten en kreeg achttien maanden schorsing wegens het gebruik van efedrine, die teamarts Franz Schlickenlieder hem had voorgeschreven. Later voor het gerecht kon hij zijn onschuld bewijzen en vier jaar nadien in Innsbruck was hij er opnieuw bij, dit keer als kapitein van zijn team.
Judo
Bakhvain Buyadaa (1946-) uit Mongolië won zilver in de categorie tot 63 kg maar werd gediskwalificeerd voor het gebruik van caffeïne.
Wielrennen
Op de Olympische Spelen eindigde de Spanjaard Jaime Huélamo (1948-2014) derde in de individuele wegwedstrijd. Maar later werd hij gediskwalificeerd omdat hij positief testte op coramine
De Nederlander Aad van den Hoek (1951-) testte tijdens de Spelen van München positief op Coramine. Eigenaardig genoeg was het geneesmiddel door de Internationale Wielerbond wel toegelaten, maar niet door het IOC.
Siegfried Denk (1951-1982) werd door de Oostenrijkse wielerbond levenslang geschorst, nadat hij Bernhard Pruski (1929-), de trainer van het nationale team, op de Spelen in München beschuldigde van doping. Pruski van zijn kant kreeg van de Oostenrijkse Bond opnieuw het volste vertrouwen. Kort na zijn 32ste verjaardag pleegde Denk zelfmoord.
Worstelen
De Zweed Per ‘Pelle’ Svensson (1943-) wilde kost wat kost goud halen in de Grieks Romeinse stijl bij de zwaargewichten. In 1970 en 1971 won hij het WK, nadat hij op de Spelen van 1964 zilver haalde en vier jaar vierde eindigde. Hij had er alles voor over om zijn gouden droom waar te maken. Dus begon hij testosteron te spuiten.
"Na 12 spuiten testosteron voelde ik mijn energie verdubbelen, maar ook de negatieve effecten staken de kop op: nervositeit, slecht humeur, lever in slechte staat ... Gelijktijdig en zonder speciale reden stapelde ik de spierkwetsuren op. Eerst scheurde mijn rechter deltaspier, daarna de linker grote rugspier. Ik was te sterk geworden voor mijn pezen en spiervezels... Vier maanden voor de Spelen van München, werd ik door een gescheurde kuitspier aan de grond genageld .... Dat had ik de vorige achttien jaar nooit meegemaakt. De gescheurde spieren genazen binnen de drie weken, maar ik bewoog me meer een meer bizar. Mijn omgeving dacht dat ik dronken was, maar door de testosteron functioneerde mijn lever minder goed, zijn elimineercapaciteiten waren sterk verminderd.“
Ondanks men met de inspuitingen stopte bleef Svensson de werking ervan ondervinden. Nadat hij in de voorronde van het Olympisch toernooi een moeilijke zege behaalde op het jonge Bulgaarse talent Kristho Ignatov (1953-) trof hij in de tweede ronde de Noor Tore Hem (1944-). die hij vier jaar eerder in Mexcico nog moeiteloos had geklopt.
"Bij de start van de wedstrijd voelde ik een verschroeiende pijn in de rug, van onder naar boven tot aan de nek. Net of iemand met een heet strijkijzer te keer ging... Ik was op slag bewusteloos ... Toen ik bijkwam, lag ik op een massagetafel in de kleedkamer. Ik kon me niet bewegen, mijn linker arm en de linkerzijde van mijn borstkas waren dood. Onze delegatiearts leunde over me heen en zei me dat mijn latissimus dorsi is volledig gescheurd, de Spelen zijn voor jou gedaan."
Zwemmen
De Amerikaan Rick DeMont (1956-) won de 400m vrije slag en als favoriet plaatste hij zich ook voor de 1.500m. Hij mocht echter zijn valiezen pakken nadat de dopingcontrole het gebruik van efedrine aantoonde. Als astmapatiënt mocht hij dat product gebruiken maar de Amerikaanse medische staf had dit vergeten melden aan het IOC en dat kon niet.