1900 - 1909
1903
In 1903 werd het gebruik van doping verboden in de paardensport, over humane sporters werd met geen woord gerept. De term 'dope' verscheen voor het eerst in de 'Petit Larousse Illustré' van 1903. Hij werd gedefinieerd als stimulerende middelen en het gebruik ervan tijdens een race om het paard een kortstondig enthousiasme te geven. Er werd gepreciseerd dat de methode door de regels verboden was tijdens het racen en bij iedere gelegenheid voor militaire paarden.
In 1903 al vreesden artsen de ritafstanden uit de Tour de France. Ook betreurde men de afwezigheid van artsen voor het begleiden van de renners. De 'witte jassen' stelden:
"Er zijn meer mensen voor het verzorgen van de mechaniek, dan voor de verzorging van de renners... daardoor worden soigneurs veel gevraagd."
1904
De Amerikaan Thomas Hicks (1875-1963), in 1904 winnaar van de marathon op de Olympische Spelen van St Louis, kreeg tijdens die wedstrijd een paar keer strychnine en cognac toegediend. Dokter Charles Lucas, een van de begeleidende artsen, noteerde in het verslag van deze Spelen:
"De marathon toont aan dat drugs vanuit medisch oogpunt zeer voordelig zijn voor sporters."
Hicks bereikte de meet na teamgenoot Fred Lorz (1884-1914), maar die werd gediskwalificeerd omdat hij de helft van het traject in een auto had afgelegd. Ook Hicks kreeg hulp van buitenaf toen hij het verduiveld lastig kreeg. De hoger genoemde Dokter Lucas spoot hem een milligram strychninesulfaat in en liet hem een groot glas brandewijn drinken. Hicks kwam er gedeeltelijk bovenop maar had op vier mijl van het einde een tweede injectie nodig om de finish te halen.
Wereldkampioen wielrennen Jimmy Michael (1877-1904) uit Wales stierf op 27-jarige leeftijd tijdens een bootreis naar New York. Als oorzaak werd delirium tremens genoteerd en de kapitein wilde zijn lijk overboord gooien, maar Michael's jonge weduwe kon dat voorkomen. Michael werd door de beruchte Choppy Warburton (1845-1897) begeleid, wiens successen openlijk in vraag werden gesteld. Enkele dagen voor de overtocht en net voor een wedstrijd zou Warburton hem nog een drankje hebben toegediend. Enkele ronden later tuimelde Michael van de baan, hij krabbelde echter overeind en vervolgde de wedstrijd in omgekeerde richting.
1905
In Duitsland dook het woord doping voor het eerst op in een tijdschrift voor dierengeneeskunde, daarin werd gemeld dat de eigenaar van een Dusseldorfse renstal veroordeeld was omdat hij een van zijn paarden een elektrische batterij had omgebonden
1908
Tijdens de Olympische marathon van Londen bouwde de Zuid-Afrikaan Charles Hefferon (1878-1931) een grote voorsprong op en leidde hij tot aan de laatste mijl. Nadat hij het door een toeschouwer aangeboden glaasje champagne dronk, verloor hij terrein en Dorando Pietri (1885-1942) stak hem voorbij. Maar ook de Italiaan was aan het einde van zijn Latijn, in het stadion aangekomen liep hij volledig versuft de verkeerde kant op. Officials stuurden hem de juiste richting in, maar toen zakte hij in elkaar. Nadat men hem rechthielp, stuikte hij opnieuw in elkaar en weer trokken de officials hem recht en sleurden ze hem over de meet net op het ogenblik dat de Amerikaan Johnny Hayes (1886-1965) het stadion binnenliep. Amerikaans protest zorgde voor de diskwalificatie van Pietri, goud voor Hayes en zilver voor Hefferon.
De Britse koningin Alexandra van Denemarken (1844-1925) was door de prestatie van de Italiaan zo getroffen dat ze hem ’s anderendaags een gouden beker overhandigde. Bovendien was de publieke belangstelling door de commotie rond de diskwalificatie van Pietri en de overwinning van Hayes zo groot geworden, dat men in de Verenigde Staten twee wedstrijden tussen beiden organiseerde, die beide door Pietri gewonnen werden. Later kwam uit dat ook Pietri zich met strychnine gedrogeerd had.
In het Oostenrijkse Graz werd duchtig geëxperimenteerd met verboden middelen. De Oostenrijkse jurist, auteur en journalist Michel Angelo Freiherr von Zois (1874-1945), die zelf wielrenner was schreef in zijn boek 'Das Training des Rennfahrers':
"Het gebruik van arsenicum is zeker met de renners uit Graz op de wereld gekomen, het gebruik ervan is ook gekend bij houthakkers uit de Alpen om de ontberingen van het hooggebergte beter te kunnen weerstaan."
Zois veroordeelde de gewoonte als 'verwerpelijk', maar begreep dat de gebruiker van arsenicum van ellende stierf als men hem het gif ontzegde. Andere elixiren waren onschuldiger van aard, zoals Zois over zijn trainer en stichter van de Europese trainersschool schreef:
"Zelfs Gayer gaf voor de start soms een drankje aan zijn mannen, een ervan was een zeer lichte Styrian rode wijn."